kasjan rozmow I0043b01 djvu

16 JAN KAS.AN

pierwiastki opisuje Apostoł,¹) a która polega właśnie tylko na czystości serca. Cóż bowiem innego znaczy „nie zazdrościć, nie nadymać się, nie złościć się, nie działać obłudnie, nie szukać swego, nie radować się z niesprawiedliwości, nie pamiętać na urazy“ itd., jak składać zawsze Bogu w ofierze serce doskonałe i jak najczystsze, i ustrzec je nietknięte od wszelkich poruszeń namiętności?

VII.

Powinniśmy dążyć do spokoju serca.

1.    Dla tej więc czystości serca czyńmy wszystko, dla

niej pragnijmy wszystkiego; dla niej szukajmy samotności; dla niej przyjmujmy na siebie posty, czuwania, prace, nagość ciała, czytanie i resztę uczynków cnotliwych. Umiejmy przysposobić w sobie i zachować serce, nienaruszone od jakichkolwiek szkodliwych namiętności, i po tych stopniach pnijmy się i postępujmy do doskonałości, która na miłości polega. Inaczej te praktyki mogłyby się nam [stać przeszkodą zamiast postępem]. Nieraz zdarza się nagła potrzeba zacnej jakiejś pracy, tak że nie możemy zachować całej naszej zwykłej ścisłości życia:    otóż wówczas łatwo moglibyśmy popaść

w smutek lub gniew albo niechęć, chociaż właśnie przeciw nim chcieliśmy walczyć zapomocą środków powyższych.

2.    Boć nietyłe zysku mamy z postu, ile szkody ponosimy z gniewu, a owoc, wynikający z czytania, nie zaważy przeciw krzywdzie, wynikłej ze zlekceważenia brata. Co więc jest drugorzędne, mianowicie posty, czuwania, samotność, rozważanie Pisma, w tem wypada nam się ćwiczyć dla głównego zamiaru, t. j. dla czystości serca, którą jest miłość; ale nie powinniśmy z powodu rzeczy drugorzędnych usuwać na drugi plan cnoty zasadniczej. Bo jeżeli miłość trwać będzie w nas cała i nienaruszona, wtenczas nic nie zaszkodzi,

1

) Por. 1 Kor 13, 4 nn.