kasjan rozmow I033601 djvu

308 JAN KASJAN

cego i znikomego. Marnością swej modlitwy obraziłby raczej swego Sędziego, zamiast Go przebłagać.¹)

XXV.

Przymioty wznioślejszej modlitwy.

Zdaje się, że ta modlitwa zawiera w sobie wszelką doskonałość. Wszak pochodzi ona od Pana i On powagą swą ją ustanowił. Kto jednak zżył się z jej treścią, tego ona podnosi do owego zacniejszego stanu, o którym mówiliśmy wyżej; wyprowadza go na wyższy stopień aż do owej modlitwy płomiennej, którą zna i umie bardzo niewielu, bo przechodzi ona wszystko ludzkie pojęcie. Nie da się ona wyrazić głosem zewnętrznym ani ruchem języka ani słów wymawianiem; nie, lecz duch, niebieskiem światłem oświecony, miasto dobierać słowa ludzkie i ciasne, czerpie ją niby z jakiegoś przeobfitego źródła. A jest w niej hojność myśli jakby w jedno zebrana, którą dusza wylewa przed Bogiem z wnętrza swego w sposób niewysłowiony. Więcej tam duch wypowie w najkrótszej chwili, [aniżeliby potem, gdy powróci do siebie, mimo wszelkiego trudu zdołał słowami wyrazić lub przebiec myślą. Objawił nam Pan ten stan na swojej Osobie w owych błaganiach, które bądźto samotnie na górze⁰) bądźto wówczas wylewał, gdy bez słów, w bezprzykładnem skupieniu ducha w śmiertelnej trwodze się modląc, nawet krople krwi wytaczał.⁸)

^x) Zdanie nieco surowe. Wolno nam modlić się 'także o rzeczy doczesne, o ile si*ę nie sprzeciwiają naszemu zbawieniu. Słusznie jednak autor kładzie nacisk na nierozum i przewrotność tych, co nie znają innej modlitwy jak o marne rzeczy tego świata, a o dobrach duchowych i wiecznych ani nie pomyślą. „Szukajcie na pierwszem miejscu królestwa Bożego i sprawiedliwości jego, a to wszystko będzie wam przydanoŁk 12. 31.

²) Por. Łk 5, 16.

⁸) Por. Łk 22. 44.