kasjan rozmow I031901 djvu

ROZMOWA IX, 6-7 291

już to uważać za śmierć w tem życiu i za najokropniejszą klęskę.

5. Gdy więc duch nasz położy podwaliny [wewnętrznego] spokoju, uwolniwszy się od wszelkich więzów namiętności cielesnych, i gdy serce nasze skupi jak najmocniej swą uwagę koło jedynego i najwyższego Dobra, wówczas spełnimy przykazanie apostolskie: „Bez przestanku się módlcie",¹) i „na kaidem miejscu, podnosząc czyste ręce, bez gniewu i zwady!"²) Gdy bowiem taka czystość pochłonie, jeżeli wolno się tak wyrazić, całą świadomość umysłu, gdy znikną ziemskie zamysły, i przemienimy się na wzór duchów anielskich: wówczas wszystko, cokolwiek wstąpi w duszę, o czemkolwiek myśleć i cokolwiek czynić będziemy, stanie się najczystszą i najszczerszą modlitwą.

VII.

Zapytanie, dlaczego łatwiej jest wzniecić) dobre myśli niż je zachować.

1.    Germanus: Obyśmy z podobną łatwością, z jaką nieraz powstają w nas zarodki myśli duchownych, zdołali je także na zawsze w sercu utrwalić! Budzi je w nas wspomnienie jakichś słów Pisma lub jakichś czynów duchownych, budzi je rozpatrywanie tajemnic niebieskich: ale zaledwie je serce nasze uchwyciło, już z wielkim pośpiechem rozpływają się w jakiejś niepostrzeżonej ucieczce!

2.    Znowu umysł nasz napotyka jakąś sposobność do myśli duchownych: ale już też znowu inne [rozproszenia] wkradają się za niemi, a one, ledwie uchwycone, wymykają się ze śliską"'¹ jakąś ruchliwością! Stąd wniosek, że umysł żadnej nie posiada stałości i nie włada swobodnie myślami świętemi, a także w tych wypadkach, gdy się w nim jako

^ł) 1 Tes 5, 17.

*) 1 Tym 2, 8.