kasjan rozmow I020801 djvu

180_ _JAN KASJAN _.___

O

Nie unikali oni nigdy takich przykrości, owszem, szukali ich po bohatersku albo przynajmniej mężnie je znosili, zyskując w- ten sposób przyjaźń Boga i zapłatę żywota wiecznego. Śpiewa przecież błogosławiony Apostoł: „Dlatego podobam sobie w słabościach, w połwarzach, w niedostatkach, w prześladowaniach, w uciskach dla Chrystusa: bo gdy niedomagam, tedy mocny jestem. Bo moc w słabości wykazuje się do-skonałą“^l).

7. Nie mniemajmy więc, że ci, którzy wznieśli się na świecie wysoko, błyszcząc bogactwami, zaszczytami i potęgą, osięgli przez to dobro właściwe. Dobro właściwe znaleźć można jedynie w cnotach. Posiedli oni tylko rzeczy obojętne. Sprawiedliwym, którzy ich używają dobrze, o ile się bez nich obejść nie mogą, są one pożyteczne i oddają im przysługę, dostarczając sposobności do dobrych uczynków i plonu na żywot wieczny. Tym jednak, którzy ich grzesznie nadużywają; przynoszą jedynie szkodę, dając im sposobność do grzechu i śmierci.

IV.

Ze nikomu nie można uczynić nic złego wbrew

jego woli.

1. Nie zapomnijmy więc ani na chwilę o tym trojakim podziale rzeczy doczesnych, bądźmy przekonani, że nic nie jest dobrem, tylko jedna cnota, płynąca z bojaźni Bożej i miłości ku Niemu, i że nic nie jest złem, tylko jeden grzech, oddzielający nas od Boga. O tem pamiętajmy, a dopiero wtenczas roztrząsajmy pilnie, czy Bóg skrzywdził kiedy swych Świętych lub czy dopuścił, by od kogo innego doznali szkody. Niema wątpliwości, że się to nigdzie nigdy nie stało. Boć przecież nigdy nikt nie mógł drugiego zmusić do grzechu, póki on sam nie chciał i póki się opierał. Zło, jakiem jest grzech, przyjmują ludzie dobrowolnie, mając serce opieszałe i wolę zepsutą¹

1

2 Kor 12, 10 i 9.