kasjan rozmow I035601 djvu

328 JAN KASJAN

księgi Rodzaju: „Uczyńmy człowieka na obraz i podobieństwo Nasze" !^J)

3.    Ów tedy jął wykładać, że według podania wszystkich najznakomitszych przedstawicieli Kościołów nie należy rozumieć tego „obrazu i podobieństwa" według prostego brzmienia wyrazów, lecz w sposób duchowy, i udowodnił to zdanie z wielką wymową, mnogie przytaczając świadectwa Pisma. Wywodził, iż zresztą u owego niezmierzonego, niepojętego i niewidzialnego Majestatu nie może znaleźć się nic takiego, coby podlegało ograniczeniu postaci i podobieństwa ludzkiego: jest to przecież Natura bezcielesna, niezłożona i prosta, której ani zobaczyć oczyma, ani też w duchu wyobrazić sobie nie można.

Nareszcie starzec, poruszony tylu i tak mocnemi dowodami uczonego męża, dał się pozyskać dla wiary, odpowiadającej podaniu katolickiemu.

4.    Zgoda ta niezmierną Ojca Pafnucego i nas wszystkich napełniła radością. Cieszyliśmy się, iż nie pozwolił Pan, by mąż tak podeszły w leciech, w tak wielkich cnotach udoskonalony, a błądzący jedynie z nieświadomości i prostaczego niewykształcenia, pozostawał aż do końca życia na ścieżce fałszywej wiary. Gdyśmy więc powstali, by wylać wspólnie przed Panem dzięki nasze, wówczas starzec wśród modlitwy tak się zmieszał w duchu, spostrzegłszy, jak niknie mu z serca ów obraz Boży, ukształtowany na wzór ludzki, który zwykł sobie przedstawiać przy modlitwie, że naraz wybuchnął gorzkim płaczem i mnogiem szlochaniem i, rzuciwszy się na ziemię, z głośnem narzekaniem wołać zaczął: „Biada mi biednemu! Zabrali mi Boga mego, i nie mam, kogobym się teraz trzymał, i nie wiem już, kogobym uwielbiał i kogo błagałl"

5.    Wielce wzruszeni tym wypadkiem, wróciliśmy do Ojca Izaaka; a że staliśmy jeszcze także pod siinem wrażeniem

’) Gen 1. 26.