kasjan rozmow I012401 djvu

96

JAN KASJAN

wszystkich żywiołów; bo choć ludzie uważają ten wszechświat za wspaniały, my podniesiemy się w górę sercem i umysłem i będziemy go uważali za czczy i podległy rychłej znikomości zapatrzeni jedynie, według słów Apostoła, „nie w to, co się widzi, ale w to, co się nie widzi: bo co widzimy, znikome jest, a czego nie widzimy, wieczne".^{1 2}) Wtedy usłyszymy może i my nareszcie wezwanie, skierowane do Abrahama: „I pójdź do ziemi, którą ci ukażę".²)

5.    Jasny to dowód, że jeżeli ktoś nie dokonał z wszelką gorącością ducha trzech powyższych wyrzeczeń, nie może dostąpić rzeczy czwartej, którą tylko ten, kto się wyrzekł doskonale wszystkiego, otrzymuje jako zapłatę i nagrodę: nie zasłuży sobie, by wszedł do ziemi obiecanej, która już nie rodzi ostów i cierni grzechowych.

W posiadanie tej ziemi obiecanej wchodzimy po wypędzeniu wszystkich namiętności, przez czystość serca, już w tym ciele. Nie pokaże nam jej ani [cnota ani trud własny, lecz pokazać ją obiecuje Pan, mówiąc: „I pójdź do ziemi, którą ci ukażę".²).

6.    Dowód to jasny, że początek zbawienia naszego sprawia Pan. On to powołuje nas, mówiąc: „Wynijdź z ziemi wojej", a ten sam Bóg udziela nam także ostateczn ej doskonałości i czystości: mówi bowiem: „I pójdź do ziemi, którą ci ukażę", t. zn. nie do ziemi, którąbyś sam ze siebie znał lub zdołał znaleźć własną pilnością, lecz której nietylko nie znasz, lecz ani nie szukasz: ale ja ci ją ukażę.

Jasno stąd wynika, że tak samo, jak za natchnieniem Bożem wstępujemy na drogę zbawienia, tak też J e g o nauka i oświecenie nas prowadzi, byśmy doszli do doskonałości i do szczęścia najwyższego.

1

*) 2 Kor 4. 18. *) Gen 12, 1.

2

Tamże.