P1120675 resize

Faktum Dte wichtigMen Funklioncn des Rttua. dio | be^oltae. siml dar gmppcnbiklcnde. inie-| btkkcndc. dar Tradmon festigemle Ftinkikm. Idąc Cinippc durch Ritcn. Rilua (daruntcr nuda jDCffcmamellc Mtnlcr durch Taiigkeitcn. die _j ijetinlm hre Tiii|kciacn wcrdcn. In der Archaołogic kann man die aaf der C?TvrWn liańn N~nr ala rclijiołc oder we It lar He auffamen. cta^Machr BcdoMMdes Rinn lacg:i mach darin.daB kcin Ritum eiiae Symbolik htkln ■ unita rai sad* dcm li i i taran Jedc ńluak Tatigkeil benift sich uul die In dcr Tradańm crtanhemeaa md dlea Tciłnchinrm des ZcnmaonielU. Riius. bekunnien Symbole. Un n,la dn arnhantanli g 11 rti ari^A j    g-—~hen Pcnpektire zu błcibcn. muli man fest-

daSderRim ........ mu der ^ymbołiwhen Sphare ais auch mit dcm Mythos vcr-

Ht. ftu dera ~>ianw ni uleuren decki %ach dae VoffUłmmg des Mythm im mer mit dcm

v,Ka dcimelhai. Dae Aichiologic allearte hol jcdoch Iccinc u. den mydu-Nchcn Aapeld des Kitu* wiedeifimmlellen.

Eaaa wacbnmr Di iintra il des Rim i«l dae Zeh. dae niuale Zcil. die cine besoiulcnr

/>kli%chcn Zcat bl. Daraus ergiN sich dns Problem der OKrncMicber EuUcn/ ««n Aspekt der r.weft Aapcklc der Zeil; des Hicr erreheim wieder dae fundamentalc Bcdcuiuńg des T_i nar ■ wir dnd neta na der 1 igr, dae Bcdeuoang der uknalen Zeit In cincr gcgcbc-_mam icnteaar fi ■■■■■ iti —i n ■ r aan sir dns Symbol nacht kamen, dan diesen Riius gebildet Oae Aiddotocie anaersnchl Rinn aan Aspekt der raomlichen Umslfendc. an drraen die caudedcaem matrrarBcn Obcrtaefenmgcn rockommen. Sie unlcrsuchl die riiumliclicn Konfa^aranonrs der Reste «oaa Baatcn. Kooaeue der Igegebcncn> Gcgcnsliindc. Sie fafit «śe ain Renfeaie nttuler Tafigkcncn anf.

J-. dtener Pc i aa lii n der Unaersuchunecn komnat dem Ort des Kalus. Kulis im Kontcil dnr uana ^niedtang der *7i —ii laafl eane besondere Bcdeunang /u Dae ser Ort isl oft

] dcm _sckbchen“ Raum. was setne Spc/iflk bcloni. Eane a. —w aacb der Struktur der Kuhsiinc.den Riiingcgemtanden. mit dcm On cmc Jrihgr" S/cncnc baldeten. /u. Dae Aufgabe des Uamndnag aokbcrOne. Suncn im Kocami der Oesnmcheit kulturę ller _u uiTł irc Bedrmng. Funktaaa in der Kultur, ua cincr mcnschlichcn Cinippc DcrOndea Fadaa Ras nBic.dncr bcsummic geaclhchafUache Funklioncn r Struktur der gcumlen Anaacdhiwg cincr gcgcbencn Deatadb soMaeai dk raumlichcn Antlyaen im Aspekt der

ifr ‘--Bcrocic des l.rtar— cincr memchlichcn Gruppe cinc wictaip

Dae afgdia des An taiulii— n nt ca. dae Funklioncn cinzclncr One daescr beOimmcn ■ tatarharfMit lar fi ai Ilu IttRIa fu und rcfigMkc (KuHortc). Niań p mrn i ■ iarta n den Kuliplatzc. Riiusoncn und anderen

iSk iłiniga ra Bergen '~n^m— --T In dicacn kłodę Hen solhen

VIikro- und Makioiegion) bcrOdouchligl wer-Bedeaeung der KukMafir davon ahłiingl.ob taaidet oder nacht.

_cl_erT    der Bcdaaaaig voaa ^‘p^mi anh ri Siaiicn und beaoo-

_ _____m Ruir aa der Kokur. im Końmi der p. a amta-n Amacdkmg. erfoedec

Cbmdaeamg der Gamaes der An teołogk Der «xrikl ftumalc Charakter arcMologi'

■taniie idigli ii ta ifci laaaadiiTirn ‘111 ‘j---łi--^c-"-—ff im hoheta

Die cmwa K^ffe- der Aidnologie u aa carn sach m alften Bereichm.

UBBianctawadde Unacnochung des Katu* und ad Amtaopolopc auagehen. mi* der Rdapoiaa iiiuaitidrn.

0g«rcei^ ron Piotr Jrjstk r* witt.k

KUI.MIKA NYMIIOI llYNA KI Ul U POL iWIIIUłlCOWYCU EPOKI MAKU i WC/ŁSMJ EPOKI 7II-AZA • MMOMII IBODKOW. WM*\/AWA WKOCIAWMMIPIN jun

Jacek Woźny

Instytut Htsiorii Wyższej S/koły M^Dfkag w Bydgmaczy

W poszukiwaniu wzorów

narratywizacji przestrzeni cmentarzysk ciałopalnych w polskiej archeologii

Cmentarze są wyrazem sakralizacji śmierci (Otto 1993, t. 137). jednak istnieje możliwość ich odczytywania jako trwale zorganizowanych, przestrzennych tekstów. Przychyla się ku temu J. Kolboszewski <1995. ». 27-28). wspominając o ..-cmioiyc/nym pejzażu" cmentarzy żydowskich. Nekropole zawierają swoistą infrasirukturę. obrazującą jak żywi jc zakładali, organizowali i wyposażali, z myślą bardziej o sobie, ni/h o umarłych. Autołdentyfika-cja żyjących za pośrednictwem przypisanych tradycją miejsc grzebalnych jest. według J. Kolbuszcwskicgo (1995. s. 36). podstawą dla porównania cmentarzy z tekstami kultury.

I. Ruiny, pomniki i żale w narracji prahistorii romantycznej

Pejzaż, w którym dominuje ruina i cmentarzysko, gruzy i śmierć, występował w literaturze romantyzmu. Stawiano pomiędzy nimi znak równości, podkreślając iż: .....przejście w stan ruiny wyraźnie uszlachetnia, bo jej zasmucające piękno staje się symbolem przemijania, nictrwulości wszystkiego, co nas otacza, tak samo przyrody, jak i pomników kultury" (Kowaśczykowa 1982. s. 33). Wyraźnie paralelę tę podkreślał Krasiński: ..trzeba by wszystko rozpadło się w ruinę, aby stało się jednym cmentarzem..." (Sloka 1993. s. 202). Jeszcze w 1885 roku 0. Ossowski przedstawiał nekropolę kultury pomorskiej w Barkach, woj. gdańskie, poprzez kategorię juin cmentarzyska", nawiązując do epistemologii romantyzmu. Każda / tych koncepcji, ujmujących w XIX wieka cmentarz jako odpowiednik sztambucha, księgi, szkoły czy dydaktycznego

55