P1190068 (2)

ii SK4B H tinucl POLSKICH WZICLI Slf SŁOWIANIE

W m/M pcme| z ridL knkfefca Sona muiesaczzna jesz najczęściej w    I-A i Ośf. 5 aa m Kiyum dzisiejszej PofckL ««lug

dMpq — kS paopfMf Mamai bfć |f«M Knf itaajBri Ukrainy i części Waż tśataaa *eł tamtrpnr ^ateda' — łączące genezę 9awtui z B}«aa aędkf OdH Mgi 1 M((m <xy umieszczające ich pierwotne

W djpfasjatfi ad    Skwriau Miele nwags od Im przyciąga

Mjadof W Memaóóm M tai wata wymieniany wiefafcicmc przez plącą Mząądi (Hmm. Tacyt, hnlrawnt pojawiający się również w dzie-hk mmmmm z poopóa wczesnego knłnjnaa i 11, zwłaszi 11 u Jafanra bant i m rmwTntrrti Gotów pwryryiw M« Dczychczłł nieaogmzygnięio ptaego fu lr«łf fayS naatona w pierwszych ■■ I scfa naszej ery Haedoaie. | uawaa ptae aaą lał aen zajmował. Zriaruern części badacz-. -*■-*- o aac pektae i o Sfawtao. pnifems gdy bstb uazZą że i z jednym i z draga Haafcae me sap ^mc wapćtaego.

w**¹ Had (M8l) mad. że pod nazwą Tenedćnr krytą śę dwa różne feefe pkjwomie adaidi aę do kułacka aedowiaifafciei ale od VI w. do Ogółu SEmjcia W tym itow do uątan whnifat bała nazwy abedące po-Miegte grapy    Hutiuc. że wśród mrh egzyaowah nadal jakieś

■cdaaMdc gapy Tamto* CWenerów) Dodadcowych agraadn- do-nwrrać mm hjdaao. tafia — zdarta w um ii tw cdsrów - na obszarze między

lodębaae de wspókmty dcntażbej z pierwotnej » aa rtrlri połowy długiego ątagdecia Dr^wini ńę powstawanie wielu centrów faysaak-Zaciaacy na w tara | aeora zwucają też wide ihataid miedzy inwemarzaai fcufałr sciiy {kerwoarcyczr bstaUdej Podobrae jak w widu Innych pczypaAadę ta perwma była wćdoamkzua, go wyndulo z wędrówek przez iprMrrti fcznytb kdów i pirrmnn PocfereSa saę tez. że Wenedo-bpl awa przez 'disia rów pasaży rzymskich jako lud wHH. kła nazwa mogła więc być pacnrioińnonńneni o ptzindo-KZywaoy* min przez Germanów na akreSt aśs ohryrk Ale moakwrdd aasjaaą nazwy taenedowir (Wenocwiei. jak ii kh

Daga a Odą

Kęwgaeą. fest aaczaie więcej. W tym komekścae zwraca aę uwagę na różne P*** aoManaia zataea nazwy lego tarłu. TA więc wymieniem prze? ^•ł*®¹** wpwarnSLWJć Ind tsfegki zamieszkujący wudsodrue wybada Myta. gttd od SaabS po Dżwiaę. Sanniir Wenedów Jocdanesa ■di ? ktay womaarać razej z terenami Eaopy wsdjodnśej i identyfikcr i i tadem wipnmniwyn przez Tacyta (J. Kolendo 1986).

boao wwfci prOrnwąd) wąpkwoSd fcoscrpcji lofcdnej genezy kultur, woeaodowtaataei i pej inifcita ze saii)M (przeworskim) podottm kul-'■wmym zaauMe aadd zwrirondrów, oea dał ouaińi wyraz Lech ledr-

jcwkz (2000. 2002). Słowianie - w myśl tezy tego autora - to przede wśzygjnjn aworhmniczna ludność tej części Europy, hńei po załamaniu się kukury kayekiej szukała dalszych dróg rozwoju, czerpiąc inspimrjr ze środowidta kufcmy łatenskity, a następnie przeworskiej i jej pokrewnych. Knkurowo na-wiązywaE om wiernie do dorobku swych popczednków _z lej części Bar-baricum. byfi też najbaidziej licznym ludem rolniczym poza dawnym Europy rzymskiej. Dfawgp też lzritjario uważa a małn ppwrinphrWini* ahy lud o tak wyrazistym obliczu i typie gospodarki mógł się itemŁncaf wśród puszcz i bagien górnego Naddraepcza.

Zdecydowanie częściej dyskmowana jea wszakże koncepcji wschodnia (aSodioniczna / Za rtafriatriziej konsekwentnego jej zwnlencdra uznawany jest Kazarw rz Godtowski. choć podobne pogjądy fanmśowano jiz wiele Łat wcześ-mą (np. M. Yasmer 1926). Odnmował on. że mano występowania w źródłach piaanych z t-V w. na obszarach między Dunajem a Bałtykiem nazw różnych ludów, trudno dopatrzyć się w mdi    do Słowian. Przedmurem jego

analiz były różne kategorie źródeł: dokumenty pisane, dane przytodmęźe i archeologiczne. Wenedów — wymienianych przez piszącego w VI w. Jor-ifawg - dostrzega w koocekście wafc godciego wodza Winkam przeciw Antom (Słowianom wschodnim). Z tego powodu ich sśedzfcy umieszcza na północ od Dunaju. Morza Czarnego i Karpat. Kolejnych danych w Icwęsti etnogenezy dostarczają dane językoznawcze. Wynika z nich. ze Słowianie zamieszkiwali pierwotnie z dała od mora, wysokich gór, i - być może - także od sepu (w innym ujęou — w rejonie leśnosrepowym). Byłyby to zarazem siedzfcy znajdujące się poza zwartym zasięgiem zespołu drzew występujących w dorzeczach Wisły i Dniestru. Przy rozstrzyganiu kwestii pochodzenia Słowian pomocne okazały się też dane archeologiczne- Chodzi o model kultury archeologicznej charakteryzujące] Słowian, której odpowiednikiem na ołegatarh dzisiejszej Ukrainy jest kukma typu Pieńkowfca, położona od niej na północ (na terytorium ri»wju>j Białorusi) kultura Koloczyn. a na terenach ziem Polski. Czech, Moraw i Słowacy - loikura praska. Odmianą tej ostatniej nad dolnym Prutem, Dniestrem. Bobem i w dorzeczu środkowego Dniepru, jest kultura trarali a na fkpiuHi środkowej i północnej Polski — kultura określana mfanwii Szefigi-Sukow. Wszystkie te tereny w okresie wielkich wędrówek Słowian cechuje, zdaniem Godowskiega. odmienny od pochodzącego z okresu schyłkoworzymskiego model kutary materialnej i duchowej ubćnwo zniłrzrk. zarówno na stanowiskach usadowych, jak i cmentarzy'kach. wyłączność całopalenia czy powszechność ręcznie lepionych, meomamemowanych garnków typu praskiego W mniejszym stopniu dotyczy to rolniczej struktury gospodarki, choć, zdaniem tego aurom, większa jest w okresie rzymskim frekwencja kości bydła rogatego, szczątków konia, a mniejsza szczątków zwierząt dzikich. W myśl tej koncepcji, początki kukuty Słowian należałoby wiązać z terenami górnego POdnieprza deukury typu kijowskiego), gdzie w końcu IV w. po upadku freWarjł gockiej i kultury czenńachowśóej, zaistniały najhardziej do-