page0350

Rosibeaf — Rosik owaki

342

niedopieka, ażeby mięso krwią przesiąkło, jako najsmaczniejsze i najpożywniejsze, w rosbeefie podane na stół było.

R03tka, miara dawna górnicza, obejmująca 24 niecek, niecka zaś równa korcowi Olkuskiemu.

Rostkowanie Ob. Kiełkowanie i Słód.

ROStkOWO, wieś prywatna w gubernii Płockiej, powiecie i okręgu Przasnyskim, od Przasnysza wiorst 6 odległa. Dziedzina starożytnego i zamożnego niegdyś domu Kostków ze Sztemberka, czyli Stangenburga, herbu Dąbrowa. W niejto, a nie w Krysku, jak mylnie dotąd niektórzy powtarzają, urodził się w r. 1550 ś: Stanisław Kostka (ob), z Jana Kasztelana Zakroczymskiego i Małgorzaty Kryskiej. Dziś Kostkowo Jiczy ludności ISO głów.

Rostkowski (Adam), doktor teologii i obojga praw, biskup Filadelfii, suf-fragan łucki, urodził się w r. 1650, nauki kończył w akademii krakowskiej i tamże stopnic uczone otrzymawszy, wstąpił do stanu duchownego, był kanonikiem płockim, archidyjakonem dobrzyńskim, proboszczem płockim, pułtuskim i kollegijaty warszawskiej. W r. 1695 wybrany deputatem na trybunał koronny, chlubnie się na nim odznaczył; mąż uczony, cnotliwy i wielce miłosierny. W Warszawie zostawił po sobie pamiątkę przez założenie szpitala sierot w połączeniu z dumem poprawy dla dorosłych osób obojga płci, który istniał od roku 1736 przy ulicy Pokornej. Pomieniony dom poprawy ustanowił Rostkowski na wzór podobnych instytucyj w Gdańsku i w Wrocławiu,wystawił własnym kosztem osobny na ten cel gmach, na utrzymanie zakładu stały dochód przeznaczył i urządzenie tegoż przepisał (Starożytności Wajnerta tom V, sir. 42). Umarł ten zacny człowiek we wsi Komornikach 1738 roku. Wydał z druku:

1)    Cl}]pens Cleri Poloni contra tela fori saecular's (Warszawa, 1723 roku, w 4-ce). Książka wydana była z utajonem nazwiskiem autora pod imieniem Koslrowshiego, lecz Józef A. Załuski przez wdzięczność, że z łaski Ro-stkowskiego otrzymał koadjutoryje prepozytury warszawskiej, w egzemplarzach, które jeszcze nie zostały wyprzedane, odmienił tytułową kartę, kładąc prawdziwe nazwisko autora i dodał swo.ią przedmowę w której to wyraził, oraz wiersz X. Rudnickiego jezuity na pochwałę Rostkowskiego. Ta odmiana przez Załuskiego w r. 1729 uczyniona, a położony na tytule rok 1728, służy do pierwiastkowej edycyi. Przedmiotem tego dzieła jest wskazać: czy duchowni ulegają sądowi świeckiemu i w jakich sprawach, tudzież i wzajemnie w jakich sprawach świeccy ludzie mają stawać przed sądem duchownym. W dziewięciu rozdziałach rzecz autor roztrząsa, a oprócz ogólnego wywodu potwierdza swoje zdanie ustaw^rami krajowemi i dyplomatami, których wiele w całości przytacza. Oprócz tego głównego dzieła, Rostkowski wydał jeszcze następne:

2)    Relatio de obitu Andr. Chryzostom. Załuski Episc. Varmensis (Bruusberga,

1711, folio). Wydane pod przybranem nazwiskiem Rogaliusza, przedrukowane w Załuskiego Epist. histor. fam. (tom III, str. 906); 3) Wiersze o życiu prywatnem (tamże, 1714); 4) Rozprawa o elekcyi królów polskich (Warszawka, 1733, w 4-ce); 5) Żale za grzechy. Nakoniec, przy dziełach ascetycznych Stefana Wielewiejskiego (ob.) wydanych w r. 1729 znajdują się niektóre przypisy Rostkowskiego.    F. M. S.

ROStkOWSki (Jan Keporaucen), benedyktyn, urodził się w r. 1769 we wsi Rostki małe, w ziemi Zakroczymskiej, nauki odbywał u benedyktynów w Pułtusku. Wstąpiwszy do tegoż zgromadzenia został kapłanem 1791 r. i nauczał po rozmaitych szkołach w Horodyszczach w Pińsku, na Łysej górze, w Pułtusku, w Lubieniu. Powtórnie powołany na professora do Pułtuska w r. 1802,