96 JAN SOSNOWSKI
W celu dostrzeżenia skurczu mięśniowego zadowalamy się bądź tylko obserwowaniem ruchu łapki, bądź też używamy tak zwanego telegrafu mięśniowego (patrz ryc. 32). Mięsień łydkowy żaby za pośrednictwem dolnego końca kości udowej, z którą jest połączony, ustalamy w silnie ściskających kość szczypczykach. Do drugiego końca mięśnia, t. j. do ścięgna Achillesa przyczepiamy nitkę, i stosownie ją obciążywszy, przerzucamy przez bloczek. Z nim zaś połączona jest chorągiewka, która unosi się w górę ilekroć mięsień się skurczy i obróci bloczek.
Podniety mogą być bardzo różnorodne: chemiczne, cieplne, elektryczne, mechaniczne i fizyologiczne. Bez względu na ich szczegółowy charakter wśród podniet można zawsze rozróżnić kilka stopni natężenia. Jeżeli pewna podnieta jest tak słaba, że nie wywołuje żadnego skutku, to mówimy, że leży ona poniżej progu po
budliwości. Jeżeli zaczniemy wzmacniać jej natężenie, tc ujrzymy po pewnym czasie bardzo słaby skurcz. Podnieta teraz nazywa się minimalną. Jeżeli natężenie będzie dalej rosło, skurcz także będzie się ciągle wzmagał, wreszcie osiągnięmy taką siłę podniety, że jej dalsze wzmacnianie już nie zwiększa skurczu; taką podnietę nazywamy maksymalną.
Doświadczenie wieloletnie poucza nas, że podniety elektryczne są najodpowiedniejsze do badania pobudliwości i kurczliwości mięśnia. Przedewszystkiem nie niszczą one tkanki żywej, a następnie można je najłatwiej mierzyć oraz dowolnie zmieniać ich natężenie.
Elektrody niepolaryzujące Sie. Prądu elektrycznego do mięśnia ani też do nerwu nie można doprowadzać bezpośrednio, zapomoca drutów platynowych, gdyż na granicy metalu i elektrolitu podczas przechodzenia prądu następuje