232 (55)

Z. J amfo A. tocioti i frgo ictiinafogir. Wir5W#u 2005 ISBN &>4)!-144? 1-9.0 by WN PWN 2005

•    woda w ilości zapewniającej opad stożka 3 ± 1 cm.

•    dodając płynną domieszkę należy ilość wody zarobowej pomniejszyć o objętość wody w domieszce (wynosi ona zwykle od 60 do 80%),

•    beton ma w zasadzie dojrzewać w warunkach, w których jest przewidziane jego stosowanie (np. w warunkach obniżonej temperatury).

Bez względu na typ, domieszki muszą się cechować: jednorodnością składu, barwy, gęstości, zawartości suchej substancji, aktywności, określonej dopuszczalnej wielkości pH. zawartości chlorków, alkaliów i obojętności chemicznej wobec stali zbrojeniowej. Ocena wymienionych właściwości jest fragmentem badań pełnych. Oceniając oddziaływanie domieszek na cechy przew idziane przez normę do oceny na zaprawie, stosuje się zawsze zaprawę normow ą.

13.4. Domieszki polepszające urabialność mieszanki betonowej

Polepszenie urabialności mieszanki betonowej polega głównie na zwiększeniu jej ciek-łości przy zachowaniu dobrej spójności.

Wyróżnić tu można dwie grupy:

1.    Substancje powierzchniowo czynne, których działanie polega na polepszeniu zwilżalności powierzchni ziaren cementu (hydrofilne) - nazywa się je plastyfikatorami.

2.    Substancje oparte na żywicach syntetycznych, które nadają powierzchniom ziaren cementu ładunek ujemny, co prowadzi do odepchnięcia się od siebie ziaren.

Ze względu na ich intensywność działania noszą określenie „su perplastyfika torów”.

W obu grupach występuje dużo odmian preparatów o różnej skuteczności bądź wprost dostosowanych do z góry określonych warunków. Wśród tych odmian znajdują się też domieszki upłynniająco-napowietrzające. Trzeba zwrócić na to uwagę, gdyż ten typ napowietrzenia poprawia wprawdzie urabialność, ale zwykle nie tylko obniża wytrzymałość betonu, lecz także obniża wodoszczelność, co może być niedopuszczalne. Powstające tu pęcherzyki powietrzne nie mają tego charakteru, jaki uzyskują przy stosowaniu specjalnych domieszek napowietrzających. Producenci preparatów mają obowiązek informowania o charakterze domieszki.

Nadmienić też trzeba, że i inne domieszki mogą poprawiać urabialność, np. typowe domieszki napowietrzające, ale głównym ich zadaniem jest podwyższenie mrozoodporności betonu.

Wszystkie rodzaje przedmiotowych domieszek cechują się długimi cząsteczkami, lecz różnej budowy oraz o różnym składzie chemicznym.

Grupa powierzchniowo czynna (zw ilżająca) nie ma charakteru biegunowego (wyraźnie zorientowanego elektrycznie). Schemat budowy cząstki i jej działania w zaczynie cementowym obrazuje przykładowo rys. 13.1 -1 do III. Niemniej jednak hydrofilne fragmenty cząstek mają zwykle ładunek ujemny, co pomaga w rozdzielaniu „typu smarnego = zwilżalnego” ziaren cementu.

W przypadku superplastyfikatorów istotą jest nadanie ładunku ujemnego powierzchniom ziaren cementu, dzięki czemu ułatwia się także wytworzenie „smarnej = zwilżał-nej" warstewki wody pomiędzy ziarnami. Warstewki te są znacznie cieńsze niż w^r przypadku niestosowania domieszek.

223