237 (39)

Z. J amfo A. tocioti i frgo ictiinafogir. Wir5W#u 2005 ISBN &>4)1-144? 1-9. Oby WN PWN 2005

•    w każdym przypadku korzystne jest dodawanie superplastyfikatora etapami: pierwsza porcja po około 5 minutach, a druga w okresie spadku skuteczności lub dopiero bezpośrednio przed układaniem w miejscu przeznaczenia,

•    najlepsze efekty uzyskuje się przy ilości cementu 300-350 kg/rn' przy kruszywie do 32 mm i 400-450 kg/m‘ przy kruszywie do 16 mm,

•    betony klas > C40/50 nie dadzą się (z reguły) wykonać bez superplastyfikatora,

•    zakres oddziaływania (skuteczność) domieszki można określić liczbowo wielkością zmiany konsystencji (s; cm) albo zmian właściwości Teologicznych w reometrze.

13.4. Schemat rozmieszczania sic cząsteczek superplastyfikatora na ziarnach cementu

Generalnie można przyjąć, że cząsteczki superplastyfikatora osiadają na ziarnach cementu w sposób pokazany na rys. 13.4. tj. bardzo intensywnie na C.A, a wielokrotnie cieńszą warstwą na krzemianach C,S i CS. W efekcie nadają całości powierzchni ziaren cementu ładunek ujemny i wytwarzają wokół tych ziaren cienką warstwę solwatacyjną z uporządkowanymi elektrycznie cząstkami wody. Cała masa staje się więc bardziej jednorodna i o mniejszym tarciu wewnętrznym. Stałe części superplastyfikatora zostają z czasem częściowo chemicznie związane z hydratami cementu, a częściowo jako bardzo drobne pyłki zatopione w masie zaczynu.

Na rysunku 13.1-III pokazano zdjęcia zawiesiny cementowej w wodzie bez i z plastyfikatorami, a na 13.1 -IV i 13.1 -V skutek zaistniały w zhydratyzowanej masie kamienia cementowego.

Efektywność wszystkich domieszek polepszających urabialność zależy od ich podstawowego surowca i sposobu zmodyfikowania. Literatura donosi o ponad stu opatentowanych modyfikatorach. Do najważniejszych podstawowych surowców dla superplastyfika-

228