256 257 (12)

256

jump

czwai

257

gdzie: k^ - krańcowa skłonność do konsumpcji: AC i AV - przyrosty wydatków konsumpcyjnych i dochodu narodowego.

. AC *

^Z AY^S

CzfW III. Podstawy makroekonomii

lamy mianem funkcji konsumpcji. W skali makroekonomicznej funkcja ta poka. żuje poziomy zamierzonych łącznych wydatków konsumpcyjnych przy różnych poziomach dochodu narodowego. Załóżmy, że funkcja ta określona jest pr_2C2 dane liczbowe zawarte w tablicy 9.1. Choć dane te mają charakter hipotetyczny to dobrano je w taki sposób, aby funkcja była zgodna z hipotezą dochodu ab." solutnego. Oprócz danych o wysokości wydatków konsumpcyjnych przy różnych poziomach dochodu narodowego, w tablicy’ 9.1 zamieszczono również dane o poziomach oszczędności. Jak już wiemy, oszczędności są nic skonsumowaną częścią dochodu, a więc do ich obliczenia korzystamy ze wzoru: S = Y-C.

Tablica 9.1

Wydatki konsumpcyjne i oszczędności a dochód narodowy (w mld zl)

Dochód narodowy (Y)	Wydatki konsumpcyjne (O '	Oszczędności (V)
0	10	-to
10	18	-8
20	26	-6
30	34	-4
40	42	-2
50	50	0
60	58	2
70	66	4
80	74	6
90	82	8
10	9(1	10
110	98	12

Zależności między wydatkami konsumpcyjnymi i oszczędnościami a dochodem narodowym, przedstawione w tablicy 9.1. charakteryzują się kilkoma cechami. Po pierwsze, przy stosunkowo niskim poziomic dochodu (w naszym przykładzie poniżej 50) wydatki konsumpcyjne są wyższe od dochodu. Można to tłumaczyć tym. że na swoje potrzeby ludzie biedni muszą wydawać więcej niż zarabiają, finansując wydatki z zaciąganych pożyczek. Oszczędności są wówczas ujemne. W skali makroekonomicznej sytuacja taka oznacza finansowanie bieżącej konsumpcji z długu zagranicznego. Po drugie, po przekroczeniu pewnego poziomu dochodu (w naszym przykładzie po przekroczeniu 50) wydatki konsumpcyjne >ą niższe od dochodu, co oznacza, że część dochodu jest przeznaczana na oszczędności. Po trzecie, przy wyższych poziomach dochodu wydatki konsumpcyjne są wyższe, ale ich udział w dochodzie jest coraz niższy. Stosunek wydatków konsump*

cyjnych do dochodu narodowego nazywamy przeciętną skłonnością do kon*

Rozdział 9. Determinant) dochodu narodowego. Analiza krótkookresowa unpeji. Mówi ona. jaka część dochodu jest przeznaczana na konsumpcję. Po warte, wraz ze wzrostem dochodu wzrastają również wydatki konsumpcyjne, naszym przykładzie przyrostowi dochodu o 10 mld zl towarzyszy wzrost wydatków konsumpcyjnych o 8 mld zl. Stosunek przyrostu wydatków konsumpcyjnych do przyrostu dochodu nazywamy krańcową skłonnością do konsumpcji. Latem:

<«>

jaka część przyrostu dochodu przeznaczona jest na wydatki konsumpcyjne. Warto zauważyć, że w naszym przykładzie k,_t = 0.8 przy każdym poziomie dochodu. Tak więc. zarówno przy niskim, jak i przy wysokim poziomie dochodu narodowego. 0,8 tego przyrostu jest przeznaczane na wydatki konsumpcyjne.

' Graficzną ilustrację funkcji konsumpcji z tablicy 9.1 zamieszczono na rysunku 9.5. Oprócz funkcji konsumpcji (linia ciągła) zaznaczono na rysunku linię 45° (linia przerywana) o znanych już nam własnościach. Obydwie linie przecinają sic w punkcie A przy dochodzie narodowym równym 50 mld zl, co oznacza, że przy tym Poziomic dochodu wydatki konsumpcyjne są równe dochodowi. Gdy V<50 mld funkcja konsumpcji leży powyżej linii 45° (co oznacza, że C>Y). gdy zaś ^>50 mld zl. funkcja konsumpcji leży poniżej linii 45° (a więc C<Y).

\ Wykresem naszej funkcji konsumpcji jest linia prosta. Liniowy charakter funkcji wynika z przyjętego założenia, że zmiana dochodu narodowego o pewną wielkość (np. o 10 mld zl) pociąga za sobą jednakowe zmiany wydatków konsumpcyjnych (w naszym przykładzie o 8 mld zl) w całym obszarze zmian dochodu. Jest ^to funkcja rosnąca, gdyż wzrost dochodu powoduje wzrost wydatków konsump-