3.
wymowy. Złdeccniaodno.śnie Ja tego typu ćwi< daje Irena Styczck w Zarysie logopedii1 2, są one; przeznaczone dla dzieci szkolnych. Można nat wykorzystać do pracy z dziećmi przeć ogólne założenia zawarte w tej książce. Dziecko leżeć płasko na dość twardym podłożu (poć cielona kocem, leżanka lekarska itp.), jedną ręką | mac na brzuchu, drugą na górnej c>.ęśd piersiowej. W czasie wdechu ręka leżąca na br unosi się znacznie wyżej niż druga.
Odmianę tego ćwiczenia Stanowi Iluitotrie zubłtuhi. Na br/uszek leżącego płasko na po dziecka należy położyć książkę (wielkość żale wieku dziecka i stopnia zaawansowania ćwic a im niej ulubioną Zabawkę — kotka, pajacyka, itp. W czasie wdechu zabawka unosi się do góry, ] wydechu - opada. Zarówno wdech, jak i wj muszą być powolne i równomierne z chwilw tnfymanicm powietrza, aby np. kolek nic spadł tawki.
rąk łącznic z barkami1. Dzieci ustawiają się w lekkim rozkroku kładąc ręce na bindrach. W czasie Wdechu łokcie odchylają się ku tyłowi, w czasie wydechu — przesuwają się do przodu, jednocześnie naciskają palcami brzuch (rys. 3).
Klasycznymi ćwiczeniami z tej grupy, wykonywanymi w przedszkolu, są ćwiczenia z unoszeniem rąk. Wdech - unoszenie rąk bokiem do góry, wydech powolne opuszczanie rąk — z tym ćwiczeniom prawie żadne dziecko nic ma kłopotów.
Ciekawe przykłady ćwiczeń w formie zabawy znajdują
* Timie.
SB
31
Tego typu ćwiczenia mają na celu zwiększeni2 jemnosci phic i pogłębienie oddychania. Tu te2 zaczynać od ćwiczeń najprostszych, wprowadzając zajęć w funnic zabawy. Ich przykłady można zn ■i.ui. w pracy Genowefy Dcmcl Wady Kymosty wdech połączony z odwróceniem ram (dłonie do przodu), wydech - nawrócenie rm (dłonie do tyłu, rys. 2).
Nieco trudniejszy ćwiczenie polega na pracy ca
' I. Stytcttc: Zmyi WiaptJu. Wnoiw IV70, PWN.
* <i. DeowJ: Wmiy mymcuy. Vitruu.2» 1974, PZWT,.