326 327 (3)

326 URAZY 1 USZKODZENIA SPORTOWE

Nauka czynnego obniżania głowy kości ramiennej w łańcuchu zamkniętym, ze skorygowanego ustawienia barku,

konflikt przedni-gómy - pozycja wyjściowa - uniesienie ramienia przednio-boczne pod kątem 30°. ramię w rotacji zewnętrznej.

-    konflikt przednio-wewnętrzny - pozycja wyjściowa - zgięcie 30°, ramię w rotacji zewnętrznej,

konflikt tylno-gómy - wyprost i odwiedzenie 30°, ramię w rotacji zewnętrznej. W każdej z wymienionych pozycji kinezyterapeuta wymaga od pacjenta czynnego napięcia mięśnia piersiowego wielkiego i najszerszego grzbietu, które ściągają głowę kości ramiennej - ku dołowi w konflikcie przednio-gómym, ku dołowi i przodowi w konflikcie przednio-wewnętrznym. oraz ku dołowi i przodowi w konflikcie tylno-gómym.

Czynne obniżenie ramienia, któremu towarzyszy przesunięcie łopatki do wewnątrz powoduje otwarcie kąta ramienno-łopatkowego (co odpowiada fizjologicznym ruchom unoszenia ramienia do boku i do przodu w pozycji skorygowanej).

Ustawienie w pozycji skorygowanej można utrzymać sposobem jednoczesnego napięcia mięśni stabilizujących łopatkę, co daje też wewnętrzne przemieszczenie łopatki.

Nauka ruchów odpychania osiowego kończyny górnej w łańcuchu półzamkniętym przebiega jak następuje:

Pozycja wyjściowa jak wyżej - terapeuta nakazuje czynne „wyciągnięcie” kończyny górnej (ruch odpychania) w połączeniu z rotacją zewnętrzną, a następnie przesunięcie kończyny:

w konflikcie przednio-gómym do przodu i na zewnątrz, w konflikcie przednio-wewnętrznym do przodu i w stronę przyśrodkową

-    w konflikcie tylno-gómym do tyłu i boku.

Ruch ten zwiększa łopatkowo-ramienny kąt rozwarcia przy jednoczesnym wzmocnieniu stabilizacji głowy kości ramiennej w panewce.

Oprócz tego, w czasie ćwiczenia pracę podejmują mięśnie odwodzące, zginające lub prostujące ramię - w zależności od rodzaju ćwiczenia, wraz z napięty mi już mięśniami odciągającymi od panewki głowę kości ramiennej.

Nauka unoszenia kończyny w pozycji skorygowanej przy ustabilizowanej głowie kości ramiennej

Poza wymienionymi wyżej ćwiczeniami zleca się unoszenie kończyny (kilka stopni) w łańcuchu otwartym - kończyna z dłonią ustawioną ku górze - przy czynnym stabilizowaniu głowy kości ramiennej w panewce.

Wzmacnianie statyczne i ćwiczenia propriocepcji

Każde z ćwiczeń poprzednich w\ konywane jest początkowo równocześnie z instruowaniem werbalnym i z ręczna pomocą. Po opanowaniu ćwiczenia terapeuta włącza element narastających, długotrwałych oporów. W trzecim etapie dołącza się elementy nagłych, rytmicznych destabilizacji.

Działania skierowane na wewnątrzstawową składową konfliktu

Po przyswojeniu przez pacjenta wymienionych wyżej 4 elementów (obniżanie głowy kości ramiennej w łańcuchu zamkniętym, odpychanie w łańcuchu

Ryc. 10.1. Nauka czynnego centrowania głowy kości ramiennej w zespole bolesnego barku w przypadku konfliktu przednio-górnego (najczęstszy). 1 - pozycja wyjściowa, 2 - obniżanie głowy kości ramiennej w łańcuchu zamkniętym, 3 - rozluźnianie osiowe ramienia w łańcuchu półzamkniętym, 4 - lekkie uniesienie przednio-boczne ramienia.