66 67 (21)

66 URAZY I USZKODZENIA SPORTOWE

Nie wolno przeoczyć momentu, od którego kontynuowanie leczenia zachowawczego nie ma sensu i potrzebne jest już leczenie chirurgiczne. Największe korzyści przynosi odbarczenie splotu ramiennego.

Leczenie zachowawcze

Podstawą leczenia zachowawczego jest nauczenie pacjenta wystrzegania się przybierania pozycji ciała i czynności nasilających, czy też wywołujących dolegliwości.

Analizie podlega wykonywana praca, uprawiane sporty i zabawy rekreacyjne, jak też pozycja ciała w czasie snu i odpoczynku.

Postawa ciała

Ćwiczenia przed lustrem, celem prawidłowego ustawienia głowy i barków (uwaga na tzw. opadnięte barki) oraz korekcji przodopochylenia miednicy i następczej hiperlordozy lędźwiowej.

Prawidłowa postawa ciała musi być utrzymywana tak przy staniu, jak przy siedzeniu!

Sen

Należy spać na zdrowym barku z głową podparta płaska poduszką. Chora ręka ułożona jest na poduszce leżącej na tułowiu.

Pozycja alternatywna - leżenie na plecach, głowa i barki spoczywają na płaskiej poduszce, ręce ułożone wzdłuż ciała na poduszkach.

Przeciwwskazane - spanie na chorym boku. na brzuchu oraz z rękoma ułożonymi nad głową.

Praca

Tak w czasie stania, jak i siedzenia tułów musi być wyprostowany. Pozycja pochylenia tułowia jest przeciwwskazana!

Praca siedząca ma się odbywać w pozycji podparcia przedramion - oparcie o biurko, stanowisko pracy, itp.

Uwaga! Przedramiona nie mogą być oparte zbyt wysoko!

Należy wystrzegać się pracy z rękoma uniesionymi powyżej poziomu barków. Przy zdejmowaniu przedmiotów z górnych półek należy korzystać ze stołeczków, drabinek itp.

Nie wolno w chorej ręce nosić ciężarów - ciężkie teczki, siatki z zakupami itp.

Prowadzenie samochodu

Ręce na kierownicy musza być ułożone nisko, zaś sama kierownica znajdować blisko przy tułowiu. Pożyteczne jest opieranie bolesnej ręki na podparciu (ławeczka).

Pas bezpieczeństwa nie może ściśle przylegać (w żadnym przypadku uciskać!) obojczyka chorego barku.

Zalecenia ogólne

Należy unikać sytuacji stresowych i konfliktowych, gdyż dochodzi wówczas do szkodliwego napinania mięśni szyi i karku.

Chora ręka nie powinna zwisać bezwładnie wzdłuż tułowia. Aby wyeliminować szkodliwe działanie siły ciężkości wskazane jest noszenie ręki w kieszeni (kurtki, marynarki itp.), ale w żadnym przypadku w kieszeni spodni - aby nie było zwisania barku!

Ponieważ nadwaga pogarsza postawę ciała należy przestrzegać odpowiedniej diety. Kobiety nie mogą nosić biustonoszy na krótkich, wąskich i napiętych ramiączkach. Ciężkie piersi powinny być podtrzymywane specjalnymi biustonoszami bez ramiączek (lub biustonoszami typu bluzka).

Należy wystrzegać się intensywnych ćwiczeń fizycznych wymagających wzmożonych ruchów oddechowych klatki piersiowej, z racji pociągania przez mięśnie międzyżebrowe (szkodliwe unoszenie żeber).

W przypadku narastania dolegliwości konieczne jest ograniczenie aktywności fizycznej lub odpoczynek.

Przeciwwskazane jest noszenie plecaków i ciężkiej odzieży (palta, kożuchy, skórzane kurtki itp.). Odzież powinna być maksymalnie lekka ale jednocześnie dobrze zabezpieczająca przed utratą ciepła (lekkie swetry, puchowe kurtki itp) gdyż przemarznięcie powoduje szkodliwe skurcze mięśni klatki piersiowej i szyi (dreszcze, trzęsienie).

Techniki lecznicze

W przypadku nadmiernego napięcia mięśni szyi i obręczy barkowej należy stosować ciepłe, wilgotne okłady, ultradźwięki, okłady zimne i masaż. Niekiedy (rzadko) trzeba stosować leki przeciwbólowe i rozluźniające mięśnie.

Stosowanie wyciągów za głowę (tak statycznych jak i dynamicznych, naprzemiennych) jest przeciwwskazane gdyż przynosi tylko szkodę!

Pożyteczne działanie przeciwbólowe ma przezskóma elektrostymulacja nerwów.

Na wstępie należy zawsze starać się złagodzić ból oraz zmniejszyć odczyn zapalny sposobem zawieszenia kończyny na temblaku odbarczającym splot ra-ntienny oraz ustawiającym łopatkę w lekkim odwiedzeniu i uniesieniu, zaś ramię w przywiedzeniu i skręceniu do wewnątrz.

Rękoczyny

W grę wchodzi uruchamianie innych stawów oraz pierwszych dwóch żeber, celem zwiększenia przestrzeni żebrowo-obojczykowej. Uruchamia się staw bar-kowo-obojczykowy, mostkowo-obojczykowy oraz łopatkowo-żebrowy.