348 [1024x768]

OGNIWA GALWANICZNE 357

Na zaciskach elektrod platynowych pojawi się teraz różnica potencjałów — otrzymaliśmy ogniwo galwaniczne.

Źródłem siły elektromotorycznej (w skrócie SEM) ogniwa jest zmiana entalpii swobodnej w reakcji ogniwa (w tyra przypadku w reakcji tworzenia HC1).

Na elektrodzie ujemnej ogniwa (5.80) przebiega reakcja utlenienia, a na elektrodzie dodatniej — reakcja redukcji.

W wyniku reakcji zachodzących na elektrodach, których suma daje reakcję ogniwa, na biegunach ogniwa pojawi się różnica potencjałów, czyli SEM ogniwa.

Budowę ogniwa przedstawionego na rys. 5.7 zapisuje się za pomocą elektrochemicznego schematu ogniwa:

©Pt, H*(l atm) |HC1 (c)jCl₂(l atm), Pt©    (5.80)

Schemat ten należy rozumieć następująco: lewą, ujemną elektrodą ogniwa jest elektroda wodorowa, zbudowana z blaszki Pt (pokrytej czernią Pt, metal obojętny) opukiwanej gazowym wodorem pod ciśnieniem 1 atm i zanurzonej

© ©

Rys. 5.7. Wytwarzanie SEM w ogniwie z gazowego H_a i Cl*

do roztworu kwasu solnego o stężeniu c. Pionowe kreski oznaczają granicę zetknięcia: faza stała—roztwór. Prawą, dodatnią elektrodę tego ogniwa stanowi elektroda chlorowa, zbudowana z blaszki Pt opłukiwanej gazowym chlorem pod ciśnieniem 1 atm i zanurzonej do tego samego roztworu kwasu solnego. Na pytanie, w jaki sposób SEM ogniwa zależy od aktywności reagentów, odpowiada równanie Nernsta.