OGNIWA GALWANICZNE
Klucz elektrolityczny eliminuje potencjał dyfuzyjny, występujący na granicy zetknięcia roztworów o różnych stężeniach i zapobiega przenoszeniu elektrolitu (przez granicę zetknięcia) z jednej przestrzeni elektrodowej do drugiej (stąd nazwa). W wyniku przeprowadzenia przez ogniwo ładunku lF na elektrodach zajdą następujące reakcje:
©:Ag = Agf,, + e~ e:Ag,*„ + t~ = Ag których suma jest reakcją ogniwa:
Ag + Ag(+2, - Ag + Ag(+l} lub krótko: Agfa) = Ag(+1}
Widać stąd, że przeprowadzenie przez ogniwo ładunku 1F powoduje przeniesienie 1 gramorównoważnika jonów Ag+ z roztworu o wyższym stężeniu (roztwór 2) do roztworu o niższym stężeniu (roztwór 1). Należy tu jednakże bardzo wyraźnie podkreślić, że nie jest to proces przeniesienia elektrolitu przez granicę zetknięcia roztworów elektrolitów, tylko proces przeniesienia, będący wynikiem przebiegu reakcji elektrodowych. Oczywiście, jeżeli w przestrzeni elektrodowej (roztwór 1) pojawi się I gramorównoważnik jonów Ag+, to dla spełnienia warunku elektroobojętności roztworu, z klucza elektrolitycznego musi do tego roztworu przedyfundować 1 gramorównoważnik anionów NOj; są to jednakże aniony pochodzące z elektrolitu znajdującego się w kluczu elektrolitycznym (w tym przypadku z nasyconego roztworu NH*NOa). Ponieważ elektrolit stosowany do napełnienia kluczy elektrolitycznych ma jednakowe liczby przenoszenia kationu i anionu, zatem przenoszeniu ładunku przez klucz nie będzie towarzyszyło wytworzenie potencjału dyfuzyjnego. Odwrotna sytuacja będzie panowała w roztworze o wyższym stężeniu (roztwór 2); w roztworze tym ubędzie (w wyniku osadzenia się na elektrodzie) 1 gramorównoważnik jonów Ag+, a dla zachowania elektroobojętności z przestrzeni tej musi przedyfundować do klucza 1 gramorównoważnik jonów NOj.
Na podstawie reakcji zachodzącej w tym ogniwie:
^8(2) = Ag(+i)
jego SEM wynosi:
gdyż standardowa SEM tego ogniwa, jako równa różnicy standardowych potencjałów elektrodowych elektrody dodatniej i ujemnej, jest równa zeru (identyczne elektrody).