396 [1024x768]

NIEKTÓRE RÓWNOWAGI W ROZTWORACH ELEKTROLITÓW 405

« 10" ⁵. W tym przypadku można stałe dysocjacji K_x i K₂ wyznaczyć w sposób niezależny. Dla wyznaczenia stałej dysocjacji K_x należy zbudować ogniwo o schemacie:

iNaCI (c,)|

e Pt, H₂(l atm) NaHA (c₂)! AgCI, Ag ©    (5.142)

|h,A (Cj)|

Elektroda wodorowa i chlorosrebrowa zanurzone są tu do wspólnego roztworu, zawierającego kwas H₂A (o stężeniu c₃), wodorosodową sól tego kwasu (o natężeniu c₂) oraz chlorek sodu (o stężeniu c,): jony chlorkowe są bowiem niezbędne dla odwracalnej pracy elektrody chlorosrebrowej.

W wyniku reakcji dysocjacji ustalają się w roztworze następujące stężenia:

|H₂A| - c,—[HM + |A^a-|-c, - |H⁺ ]

gdyż kwas H₂A zanika w wyniku dysocjacji (1), zaś odtwarza się w procesie: 2HA" = H₂A + A²", który zgodnie z poczynionym założeniem, zaniedbujemy. Podobnie:

IHA) = c₂ + |H*|

gdyż sól NaHA jest całkowicie zdysocjowana, a jonów HA" przybywa również w wyniku przebiegu procesu dysocjacji (1).

SEM ogniwa (5.142) zgodnie z reakcją zachodzącą w ogniwie podczas przepływu jednego faradaja:

l/2H_2(f) + AgCI_(ł) ^ H⁺ + Cl" + Ag wyraża się za pomocą równania:

£=£°— ^ln(H*)--*Jln(CI^-)

Wstawiając w miejsce aktywności jonów wodorowych wartość wynikającą ze stałej dysocjacji K,:

<H*)

m₂A)

(HA^-)

otrzymujemy:

£

£*— -^Hn K, —

RT (H₂A) (Ci^-) "    (HA^-)—

« RT    RT, |H₂A1- |C1-| RTYh.j. ' Yc-

*—r*Ki—r^,n—iHA-j—    ■