416 (15)

Z. J amfo A. tocioti i frgo ictiinafogir. Wir5W#u 2005 ISBN &>?)!-144? 1-9.0 by WN PWN 2005

trzeba zapewnić betonowi odpowiedni stopień wodoszczelności (W4, W6, W8, WIO. W12, >W12), odpowiedni stopień mrozoodporności (F50, F75. FI00. F150, F300, >F300) i wreszcie odpowiedni stopień odporności korozyjnej (OKI, OK2 lub OK3). Nasiąkli-wość masowa powinna się mieścić w granicach od 5 do 1%. Korzystnie jest obniżyć wymienioną wielkość nasiąkliwości odpowiednimi dodatkowymi zabiegami.

20.1.3.    Skład mieszanek betonowych

Bez względu na wymaganą dokładność zestawu składników betonu, dostosowanego do konkretnej konstrukcji hydrotechnicznej, mieszanki betonowe muszą się cechować:

•    możliwie najmniejszą ilością cementu ze względu na szkodliwie oddziałujące ciepło hydratacji (niemasywne - od 270 do 360 kg/m\ masywne do 150 cm - od 250 do 300 kg/m\ masywne o większych przekrojach ponad 150 cm do 200 kg/irP),

•    stosunkiem wody do cementu W/C < 0.6,

•    wprowadzeniem upłynniacza i/lub domieszki napowietrzającej do konstrukcji nie-masywnych, a wprowadzeniem jej do konstrukcji masywnych,

•    cement musi być wolnowiążący i niskokaloryczny. najlepiej CEM IV. czyli pucola-nowy lub CEM III. czyli hutniczy. Można również stosować specjalne cementy portlandzkie (z małą ilością C,S i C,A) - np. cement hydrotechniczny.

Lepszą urabialność uzyskuje się na kruszywach otoczakowych, ale również kruszywo łamane bądź łupane jest dopuszczalne. Ważniejsza jest wielkość ziaren. Ze względu na konieczność ograniczania ilości cementu, należy dążyć do stosowania możliwie dużych ziaren i w dużej ich ilości.

Istotnym zagadnieniem jest suma cementu i innych składników do wielkości 0.125 mm, co koniecznie w składzie betonu hydrotechnicznego musi być uwzględnione, stosownie do rodzaju mieszanki. Nie ma tu krótkiej recepty.

Doświadczenia praktyczne wykazały jednoznacznie, że bardzo korzystne jest dodawanie domieszek upłynniających i napowietrzających w' opóźnionym terminie najlepiej tuż przed betonowaniem. Połowę domieszki upłynniającej można dać w wytwórni, a resztę w ostatniej chwili przed układaniem. Domieszkę napowietrzającą w całości trzeba dodawać po zakończeniu transportu mieszanki betonowej. Koniecznie należy przestrzegać odpowiedniej długości okresu mieszania w^r celu zapewnienia wysokiej jednorodności urobku (tabl. 13.2 i 17.5).

20.1.4.    Techniki betonowania

Konstrukcje niemasywne betonuje się tak samo jak tradycyjne konstrukcje z betonu zwykłego. Najlepiej dostarczać mieszankę pompami i zagęszczać metodą wibrowania wgłębnego. Podobnie postępuje się betonując konstrukcje masywne o przekroju poprzecznym od 50 do 150 cm. stosując jednak grubsze kruszywo nawet do 120 mm.

W konstrukcjach masywnych grubszych od 150 cm, odpowiednio do potrzeb można:

1)    betonować jak elementy o grubości do 150 cm.

2)    zewnętrzne warstwy (o grubości < 50 cm) wykonywać z betonu silniejszego i w ogóle wyższej jakości, a wnętrze traktować tylko jako wypełnienie betonem o możliwie najmniejszej ilości cementu (150-200 kg/nP),

3)    postępować jak w pkt. 1). lecz zastosować deskowanie perforowane do odprowadzenia nadmiaru wody zarobowej i uzyskania silniejszego betonu od strony zewnętrznej.

410