Równanie to ma dwa pierwiastki
-4i - 2\/5i , . -4i + 2a/5i , ^
u<i = --- = (—2 — v5j : oraz ui2 = --- = ( — 2 + v5j 1.
Zatem rozwiązaniem równania e2'1 + 4ie'* + 1=0 jest każda liczba zespolona z spełniająca jeden z warunków e'z = ( — 2 — y/E) i lub e11 = (—2 + a/5) i. Dla e'1 = (—2 — a/ó) i
mamy iz = Log [(—2 — a/Ś) i] . Ponieważ |(—2 — a/ó) i| = 2+a/5 oraz arg (—2 — a/ó) i = ir
-7, więc
Stąd
z = — iln (2 + 1/5) — — + 2kir, gdzie k £ Z.
Z kolei dla e" = ( — 2 + a/Ś) i mamy iz = Log [(—2 + a/ó) :] . Ponieważ | (—2 + a/Ś) i| = —2 + y/E oraz arg ( — 2 + y/E) i = 7, więc
Stąd
iz = ln ( — 2 + a/ó) + i7 + 2i-iri, gdzie k £ Z. z = — iln (—2 + a/Ś) + 7- + 21:*', gdzie k £ Z.
Zatem rozwiązaniami równania cos z = —2i są liczby
lub
z = —iln (2 + a/ó) — 7 + 2kx z = —iln (—2 + n/ó) + 7 + 21:*,
gdzie k £ Z.
II sposób. Niech z = 1 + iy, gdzie x,y £ R. Korzystamy (Przykład 2.3 d)) z przedstawienia funkcji cos z w postaci
cos z = cos x cli y — i sin x sh y Wtedy otrzymamy równanie zepolone
cos x ch y — i sin x sh y = —2i.
Równanie to jest równoważne układowi równań rzeczywistych
f CC
l s*
cos x ch y = 0, sin 1 sh y = 2.
Ponieważ ch y 0 dla każdego y £ R, więc z pierwszego równania otrzymamy cos * = 0, czyli x = — + kie, gdzie k £ Z. Zauważmy, że sin ^7 + kx^ = 1 dla k parzystych i
sin ^7 + 1;*^ = — 1 dla k nieparzystych. Zatem musimy uwzględnić dwa przypadki: 1° Dla 1 = 7 + 2kir, gdzie k £ Z, mamy sini = 1. Tak więc z drugiego równania otrzymamy
= 2.
sh y = 2
103
Podstawmy ey = t. Wówczas otrzymamy równanie kwadratowe postaci
t7 - 4t - 1 = 0.
Równanie to ma dwa pierwiastki
ti = 2 — y/E oraz t2 = 2 + y/E.
Pierwsze rozwiązanie odrzucamy ponieważ t = ey > 0. Dla drugiego mamy
ey = 2 + y/E <=> y = ln (2 + y/E) .
Zatem .
z = j + 2jtir + «ln (2 + y/E) , gdzie k g Z.
2° Dla i = j -f (2it — 1)TT, gdzie k £ Z, mamy sin z = —1. Tak więc z drugiego równania otrzymamy
ey - e_y
sh y = —2 <=>---= —2.
y 2
Podstawiamy ey = t. Wówczas otrzymamy równanie kwadratowe postaci
+4i - 1 = 0.
Równanie to ma dwa pierwiastki
Pierwsze rozwiązanie odrzucamy ponieważ ł = ey > 0. Dla drugiego mamy ey = —2 + y/E<=> y = ln (—2 + y/E) .
Zatem
z = — j + 2krr + «ln (—2 + y/E) , gdzie k 6 Z. Ostatecznie rozwiązaniami równania cos z = —2i są liczby
lub
z = j + 2kr + i ln (2 + y/E) z = — — + 2kx + »ln (—2 + y/E) ,
gdzie k £ Z.
Uwaga. Zauważmy, że rozwiązania otrzymane oboma sposobami tylko pozornie różnią się od siebie, gdyż