49 (79)

Lidia Wollman

Różnorodność i znaczenie dziecięcych zabaw w kontaktach z przyrodą

Zabawa co niewątpliwie taki typ aktywności, który towarzyszy człowiekowi przez całe życie, a w rozwoju małego dziecka stanowi najważniejszą drogę uczenia sic siebie i świata. Zdaniem W. Okonia zabawa jest

działaniem wykonywanym dla własnej przyjemności, a opartym na udziale wyobraźni, tworzącej nową rzeczywistość. Choć działaniem tym rządzą reguły, których treść pochodzi głównie / życia społecznego, ma ono charakter twórczy i prowadzi do samodzielnego poznawania i przekształcania rzeczywistości¹.

Zabawa jest dla małego dziecka jednocześnie nauką, podczas zabawy bowiem gromadzi ono wszelkiego typu doświadczenia, zdobywa nowe wiadomości o ludziach, rzeczach, zwierzętach, zjawiskach. Włączenie tych wiadomości w treść zabawy staje się elementem przeżyć dzieci, które jeszcze bardziej te doświadczenia utrwalają.

Częstym miejscem zabaw dziecięcych jest środowisko przyrodnicze. Małe dziecko odczuwa Naturę w inny sposób niż człowiek dorosły. Chętnie w niej przebywa, zamienia w cudowne i czarowmc miejsca, gdzie wszystko jest możliwe; odczuwa moc drzew, wiatru, burzy, słońca. Dla dziecka przyroda jest czymś magicznym, n icodgad n ionym, ale jednocześnie bliskim. Zamienia napotkane przedmioty w potrzebne do zabaw akcesoria i siła w-y obraź ni kształtuje własną przestrzeń. Dzięki zabawom w otoczeniu przyrody dziecko się uczy. rozwija fizycznie, emocjonalnie, społecznie, a jednocześnie odpoczywa.

^: W. Okoń: Zabawna rzeczywistość, WSiP, Warszawa 1987, s. 44.