1 (79)

158 Prasa dla dzieci i młodzieży

nie, w kilkanaście mięsięcy po ukazaniu się „Szkoły Polskiej” postanawia Estkowski wydawać pisemko dla dzieci. Redaguje je z wielkim zamiłowaniem. W „Szkółce” uderza umiejętność przemawiania do dzieci, zdolność stopniowego ich rozwijania poprzez dobrze dobraną i właściwie dawkowaną treść kształcącą, dbałość o czystość języka i naturalność stylu. Łączy się to jeszcze z pełnym serdeczności, szacunku i powagi stosunkiem do małych czytelników.

„Szkółka dla Dzieci” ukazywała się przez cztery lata, od kwietnia 1850 roku do końca 1853, początkowo w zeszytach miesięcznych, a od września 1851 roku :— sześciotygodniowych. Całość obejmuje cztery małe tomiki. Pismo było wydawniczo drukiem samoistnym, o własnej winiecie tytułowej. Redaktor podkreślał to parokrotnie, kwestionując dawanie go razem ze „Szkołą Polską” dzieciom do czytania, obiecywał nawet oprawić je w inną okładkę. Jednak wydawanie czasopism osobno, w rozdzielonej prenumeracie, nie leżało w interesie Estkowskiego. Jego celem było dostarczenie obydwu czasopism do szkoły, aby ugruntować założenia narodowo-demokra-tycznego wychowania zarówno poprzez rozprawy teoretyczne w „Szkole Polskiej” i tendencje „Szkółki dla Dzieci”, jak przez zwrócenie uwagi na zagadnienia metodyki i dydaktyki w teorii i w praktycznym zastosowaniu.

Trudne warunki finansowe czasopism, ratowanych początkowo wspomaganiem „wpływ mających obywateli”, skłoniły Estkowskiego do przyjęcia jako współredaktora pisma ks. Sumińskiego — kapelana arcybiskupa. Tendencje jednak duchowieństwa, aby nadać periodykom charakter swoich organów, znalazły w „Szkółce” stosunkowo słabe odzwierciedlenie. Pisma Estkowskiego nie uzyskały prawdopodobnie pełnego poparcia duchowieństwa, skoro po roku doszło do ich zamknięcia.

„Szkółka dla Dzieci” została jednak uratowana. Podjął się ją wydawać światły i ruchliwy księgarz Jan Kanty Żupański. Przemianowano tylko adres czytelniczy na „dla młodzieży” i słusznie, bowiem ostatnie roczniki pisemka były już przeznaczone raczej dla starszych czytelników. Niestety, rozwijająca się choroba płuc nie pozwoliła długo pracować Estkowskiemu nad ukochanym przez niego pisemkiem. W roku 1854 wyszły cztery podwójne numery wraz z dodatkiem literackim, a w 1855 już tylko jeden numer. Przed swą wczesną śmiercią w wieku 3b iat zdołał jeszcze Estkowski opracować wybór artykułów ze „Szkółki” pt. Zbiorek rzeczy swojskich, poprzedzając go cenną przedmową, której tematem było omówienie zagadnień literatury dla dzieci i młodzieży. Po śmierci Estkowskiego rodzina jego wydała w latach 1870 i 1871 dwa tomy wyboru z pisemka.

SZKÓŁKA DŁA DZIECI,

poświttont

IMIICS I ROZRYWCE DLA DZIECI,

REDAGOWANE

przez

EWAHYSTA ESTKOWSKIEGO*

©© . nok iy.

TOM DRUGI 1*51.

NAKŁADEM RED AKCY1.

DBOI PAWICKIEGO ót GCBE.

39. Karta tytułowa rocznika „Szkółki dla Dzieci”