55 (105)

JULIA cierpko

Wiem, że jest oryginałem.

ROLEWSKI

Co tam z tego całego talentu. Zawsze on relegowany, jak mówiła pani radczyni. A na to ludzie wszędzie mają oko. Tak, jakby to nie mógł zostać profesorem. Ale cóż tam mnie do tego.

JULIA

dobitnie

Prawdopodobnie.

ROLEWSKI

biorąc z rąk Julii żakiet, potem kapelusz Ib jest rozkosz pomagać swojej pani.

JULIA

Dziękuję.

Ogrzewa ręce przy piecu

ROLEWSKI

Ja rozgorzeję, tak: tul, tul, tul!

Ruch dłońmi

JULIA

Dziękuję.

ROLEWSKI

Ale tak delikatnie! Zaraz będzie cieplej w rączki...

JULIA

Kawa zupełnie wystygnie.

ROLEWSKI zbliżając się

Przy mnie nawet lód odtajałby. Jest tylko pewna panienka, która czasami bywa bardziej niż lód... Ja nawet nie powiem, która to jest ta panienka. Ta panienka powinna domyślić się sama - cha, cha, cha.

Nie - no to nie!

HO

Chodzi, śpiewa:

„Kawaler zuch, kawaler pan".

Śledzi, jakie wrażenie zrobił na Julii. Ona patrzy przed siebie Nie, to nie! Proszę powiedzieć, teraz, w domu jut można. Niech Julcia powie: po cóż to było — fe! do kasyna wpadać, źe aż podskoczyłem ze strachu. Sama między mężczyzn! I pana radcy już wtedy nie było. Do tego.

JULIA

I na obiedzie także nie było i wieczorem także. Teraz pewnie śpi.

ROLEWSKI zbliża się

Niechże ja dowiem się, po co?

JULIA

Mówiłam panu. Drobnostka. Zachcianka. Fantazja. Nic. Nie ma o czym mówić.

ROLEWSKI

„Panu", „panu", „mówiłam panu”! Na miesiąc przed ślubem nie mówi się tak, jak do obcego.

JULIA

Proszę siadać do podwieczorku.

ROLEWSKI

Zaraz... Ale ja muszę przedtem wiedzieć...

JULIA

Ach! Dobrze więc. Ostatecznie jest mi to obojętne. Już wszystko jedno. Przedtem jednak proszę mi powiedzieć, co to było właściwym powodem owego milczenia przez te ostatnie miesiące.

ROLEWSKI

Ib mój system. Tajemnica. Niewłaściwości, zaniedbanie, nieporządki. W urzędach pocztowych listy ginęły!!

JULIA

Więc... powie pan?

lll