61 (207)

Stosowane zabiegi

Najważniejszą rzeczą jest spokój i unieruchomienie zajętej okolicy. Chory przez pewien czas musi pozostawać w łóżku z uniesionąkończyną. Stosuje się środki przeciwzakrze-powe. Miejscowo wykonuje się okłady.

W przypadkach nawracającego zapalenia żył stosuje się niekiedy ich wycięcie.

Fizykoterapia

W ostrym okresie choroby przeciwwskazane są zabiegi fizykalne. W okresie późniejszym, w celu zapobiegania powstawaniu zakrzepicy stosuje się: krioterapię, elektrostymula-cję, prądy interferencyjne, prądy diadynamiczne, jontoforezę, promieniowanie nadfioletowe, laseroterapię.

Masaż

Ze względu na możliwość oderwania zakrzepu i spowodowania jego przemieszczenia nie stosuje się masażu ani w zapaleniu żył, ani w zakrzepowym zapaleniu żył. Korzyści, jakie może przynieść masaż, są niewspółmierne do szkody, jaką może wyrządzić oderwany zakrzep.

Może się jednak zdarzyć, że zaistnieje konieczność wykonywania masażu ze względu na inne dolegliwości u pacjenta, który przechodził zapalenie lub zakrzepowe zapalenie żył.

W takim przypadku należy pamiętać, że:

•    odległe części ciała można masować od momentu,

kiedy w ramach kinezyterapii pacjent na polecenie lekarza rozpoczyna chodzenie,

•    kończynę symetrycznąmożna masować po około trzech

miesiącach od wyleczenia zapalenia,

•    kończynę, która była objęta zapaleniem, możemy masować dopiero po upływie sześciu miesięcy licząc od chwili ustąpienia objawów zapalenia,

•    miejsce, w którym był zlokalizowany zakrzep, zawsze należy masować delikatnie.

Jeżeli zastosowano zabieg chirurgiczny i wycięto zmienione chorobowo żyły, do masażu należy przystąpić w terminie ustalonym z lekarzem operującym i za jego zgodą stosować drenaż limfatyczny zdrowej kończyny dolnej oraz części kończyny chorej w celu usprawnienia odpływu krwi żylnej.

Kinezyterapia

Postępowanie kinezyterapeutyczne można rozpocząć dopiero po ustąpieniu stanu ostrego.

Przez cały okres usprawniania stosuje się wyższe ułożenie kończyn dolnych. Czasem stosowane jest unieruchomienie.

Ćwiczenia rozpoczyna się ruchami biernymi stopy (we wszystkich płaszczyznach), stawów kolanowych, a później stawów biodrowych.

W dalszej kolejności stosuje się:

•    ćwiczenia Burgera,

•    ćwiczenia oddechowe bez pogłębionych oddechów (zbyt intensywne oddychanie może doprowadzić do zatoru płucnego),

•    pionizację.

UWAGA!

Do chodzenia na chorąkończynę pacjent zakłada opaskę elastyczną lub specjalną pończochę elastyczną. Zakłada się ją w pozycji leżącej z wysoko uniesioną nogą.

125