68 69 (19)

68 UKAZY 1 USZKODZENIA SPORTOWE

Dodatkowo wskazane jest uruchamianie stawu potyliczno-szczytowego.

Naturalnie, wymienione rękoczyny mogą być wykonywane jedynie przez odpowiednio przeszkolonego terapeutę. Rękoczyny w wykonaniu nawiedzonych niefachowców, zwykłych spryciarzy i naciągaczy przynoszą jedynie trwałe szkody.

Ćwiczenia postawy

Celem ćwiczeń jest polepszenie ustawienia głowy, szyi i barków, ze szczególnym uwzględnieniem ustawienia łopatki na klatce piersiowej.

Należy rozciągać mięsień piersiowy mniejszy, mm. pochyłe oraz mm. zgina-cze boczne szyi.

Ćwiczenia należy wykonywać wolno - 10 powtórzeń; w fazie początkowej 2 razy dziennie. Jeśli dochodzi do pogorszenia trzeba zmniejszyć intensywność ćwiczeń, lub zmienić pozycję ciała w jakiej wykonywane są ćwiczenia.

Ćwiczenia obręczy barkowej

Pacjent siedzi, barki rozluźnione, ramiona podparte. Wykonywanie barkami kółek, w obydwu kierunkach, które w miarę ćwiczeń zmieniają się z małych na coraz większe.

Rozciąganie mm. pochyłych

Pacjent stoi, ręce zwisają wzdłuż ciała, ramiona skręcone do wewnątrz. Naprzemienne pochylanie głowy na boki - chęć dotknięcia uchem barku w obydwie strony, z krótkimi przerwami, naprzemiennie. Jednoczesne ściąganie barków ku dołowi stanowi skuteczniejsza formę ćwiczenia.

Rozciąganie mm. piersiowych

Pacjent stoi w rogu pokoju z rękoma opartymi na korespondujących ścianach. Ręce ułożone na wysokości głowy, łokcie ugięte.

Ćwiczenie polega na wykonywaniu „pompek” w stronę ściany. Zbliżaniu czoła do ściany towarzyszy wdech, oddalaniu - wydech.

Rozciąganie m. piersiowego mniejszego

Pacjent leży na plecach, kolana ugięte, ramiona ułożone na łóżku. Naprzemienne odwodzenie ramion aż do zbliżenia barku do ucha.

Wzmacnianie mm. przywodzących łopatkę

Pacjent siedzi, ramiona rozluźnione, ręce oparte na podołku. Powolne ściąganie łopatek, wytrzymywanie 3 sek., rozluźnienie i powtórzenie ćwiczenia.

Wzmacnianie prostowników szyi

Pozycja siedząca, ramiona rozluźnione, ręce oparte na podołku. Zginanie głowy do przodu i powolne jej prostowanie, wytrzymywanie 3 sek., i powtórzenie ćwiczenia.

Oddychanie przeponowe

Oddychanie przeponowe ma na celu zmniejszenie nadużywania dodatkowych mm. oddechowych unoszących żebra ku górze, w wyniku czego dochodzi do zmniejszenie światła górnego otworu klatki piersiowej.

Wykonanie: pacjent leży na plecach, jedna ręka ułożona na brzuchu, druga na klatce piersiowej.

Wdech - ręka ułożona na brzuchu powinna unieść się ku górze, ręka ułożona na klatce piersiowej pozostaje na tym samym poziomie.

Wydech - ręka ułożona na brzuchu obniża się, ręka ułożona na klatce piersiowej nie zmienia ustawienia.

Do poprawy pod wpływem przedstawionego postępowania powinno dojść w ciągu 6-8 tygodni. Jeśli tak się nie dzieje konieczne jest konsylium i ewentualne podjęcie leczenia operacyjnego.

W doleczaniu pooperacyjnym uwzględnia się -

Natychmiast po operacji - ćwiczenia wszystkich stawów poniżej barku - celem zmniejszenia sztywności pooperacyjnej i obrzęku.

7- 2 tydzień - ostrożne ćwiczenia barku

4-6 tydzień - stopniowe angażowanie barku w czynności dnia codziennego.

Przeciwwskazane w tym czasie jest wykonywanie odwodzenia ramienia, przy którym to ruchu dochodzi do napinania się mięśni obręczy kończyny górnej, co może pociągać za sobą usidlenie przez tkankę bliznowatą struktur naczy-n i o wo-nerwo wych.

8- 10 tydzień - pełen zakres ruchów i czynności kończyny.

Zespół „umierających” palców

Zespół ten stanowi specyficzną odmianę chorego barku, chociaż objawy nierzadko ograniczają się do samej ręki. Ucisk przez tzw. „nożyce żebrowo-oboj-czykowe” (najczęściej żebro szyjne) wywołuje mikrozatory w drobnych tętnicach ręki. Mikrozatory dodatkowo upośledzają krążenie.

Jedynie istnienie krążenia obocznego utrzymuje palce przy życiu.