206 WPŁYW SPOŁECZNY
Rycina 5.9
Ostrzeżenie przyjaciółki o tym, że reklamowany produkt popsuł się już parę dni po zakupie, będzie zapewne skuteczne; nie kupi ona tego lichego towaru. Ale niemożliwe jest otrzymanie ostrzeżeń o słabościach każdego produktu, który kupujemy.
Drugą strategię umożliwiającą uodpornienie się na wpływy niepożądanej perswazji nazywa się inokulacją postaw. Oparta jest ona na mechanizmie identycznym do biologicznego uodpamiania się organizmu na wirusy lub bakterie, jakie atakują go podczas grypy czy zapalenia płuc. Poprzez szczepionkę wprowadza się do krwi małą dawkę wirusa (bakterii) po to, by pobudzić system immunologiczny do walki. Jest ona możliwa, ponieważ „wróg” nie jest silny; organizm jest więc w stanie go zwalczyć. Ta „lekcja walki” pozwala na zaznajomienie się z „wrogiem” i w momencie, gdy nastąpi inwazja wirusa (bakterii) danego typu, organizm będzie wiedział, jak go zwalczyć.
W przypadku uodparniania postaw jest podobnie. Najpierw postawa jednostki „prowokowana” jest poprzez niezbyt silny „atak” niepożądanej perswazji, by pobudzić tę osobę do wymyślenia kontrargumentów. Potem następują stopniowo silniejsze „ataki”. W ich rezultacie osoba uczy się odpowiadać na coraz mocniejsze wyzwania. Gdy więc nadejdzie prawdziwie silna perswazyjna prowokacja, jednostka będzie zdolna nie poddać się jej.
Inokulacja postaw jest procedurą uodparniania jednostki przed uleganiem niepożądanej perswazji. Polega ona na poddaniu osoby początkowo słabym wpływom perswazyjnym, co sprzyja zaznajomieniu się z nimi i przygotowuje do umiejętnego oporu wówczas, gdy pojawią się ataki silniejsze.