PODSTAWY PODOLOGII KOSMETYCZNEJ
■ mięśnie pośrednie podeszwy:
— mięsień zginacz krótki palców,
— mięsień czworoboczny podeszwy,
— mięśnie glistowate,
— mięśnie międzykostne podeszwowe (3) i grzbietowe (4).
Najbardziej widoczne jest działanie mięśni na stopę w czasie porażenia mięśni.
■ Przy porażeniu mięśni strzałkowych ustaje napięcie mięśni nawrotowych, występuje więc działanie toniczne mięśni odwracających stopę. Stopa zostaje ustawiona na brzegu bocznym, a koniec stopy kieruje się do wewnątrz. Powstaje ustawienie stopy zwane stopą szpotawą.
■ Jeżeli porażeniu ulegnie mięsień piszczelowy przedni, to dzięki przewadze zginaczy stopa przyjmuje ustawienie zwane stopą końsko-szpotawą.
■ Porażenie mięśni odwracających stopę - występuje stopa koślawa. Wtedy też powstaje spłaszczenie sklepienia stopy, w wyniku czego powstaje stopa płaska i koślawa.
■ Przy porażeniu prostowników powstaje stopa końska.
■ Porażenie zginaczy doprowadza do powstania stopy hakowatej, zwanej piętową, poprzez dominację mięśni prostowników.
■ Porażenie mięśni utrzymujących sklepienie stopy (mięsień strzałkowy długi, mięsień piszczelowy tylny, mięsień zginacz długi palców, mięsień zginacz długi palucha i mięśnie podeszwy) - występuje płaskostopie.
■ Porażenie mięśni utrzymujących stały skurcz antagonistów doprowadza do ich stałego skrócenia. Skróceniu ulegają także elementy łącznotkankowe.
13.2. Zagadnienia z zakresu anatomii czynnościowej
Siła mięśniowa - zdolność do pokonywania oporu zewnętrznego lub przeciwdziałania mu kosztem wysiłku mięśniowego.
Praca statyczna mięśnia - występuje napięcie bez zmiany długości mięśnia, tzn. odległości między jego przyczepami.
Cele pracy statycznej:
■ stabilizuje części ciała, stwarzając warunki do skuteczniejszego działania innych mięśni,
■ równoważy opór zewnętrzny, umożliwiając utrzymanie przedmiotu lub unieruchomienie części ciała,
■ wzmacnia części bierne (głównie torebkę stawową i więzadła).
Praca dynamiczna mięśnia - występuje napięcie mięśniowe wraz ze zmianą długości mięśnia.
■ Gdy mięsień pokonując opór zewnętrzny, skraca się, mówimy o działaniu
koncentrycznym.
■ Gdy mięsień ustępując oporowi, ulega rozciąganiu, mówimy o działaniu ekscentrycznym.
82 | ROZDZIAŁ XIII
■ izometryczny - stała długość mięśnia, a zmienia się napięcie,
■ izotoniczny- zmienia się długość mięśnia, a napięcie jest stałe,
■ izokinetyczny - zmieniają się długość i napięcie mięśnia.
13.3. Wybrane formy ćwiczeń stosowanych w kinezyterapii
■ Ćwiczenia bierne - ruch prowadzony za pomocą siły zewnętrznej, najczęściej za pomocą ręki terapeuty.
■ Ćwiczenia czynno-bierne - stosowane przy nadmiernym napięciu mięśniowym, wywołanym unieruchomieniem, bólem lub innymi czynnikami. Ruch prowadzony jest biernie, a zadaniem pacjenta jest czynne rozluźnianie mięśni. Kwalifikowanie ze względu na siłę mięśniową jest trudne.
■ Ćwiczenia czynno-wolne - polegają na pokonaniu siły grawitacji aktywizowanej części ciała przy użyciu siły własnych mięśni, bez pomocy terapeuty.
■ Ćwiczenia oporowe - ćwiczeniami oporowymi nazywa się taką formę aktywności ruchowej, podczas której zespół dynamiczny pokonuje masę kończyny lub części ciała z dodatkowym obciążeniem zewnętrznym.
■ Ćwiczenia redresyjne - wykonywane w celu zniesienia przykurczów i stawowych ograniczeń ruchu przy użyciu siły zewnętrznej, która jest zawsze przykładana ręką terapeuty. Czynnikiem charakteryzującym tę grupę ćwiczeń i odróżniającym od ćwiczeń biernych jest przekroczenie granicy bólu. Często muszą być prowadzone pod osłoną leków przeciwbólowych, przy zastosowaniu zabiegów fizykalnych.
■ Ćwiczenia rozciągające - stretching - to czynność polegająca na stopniowanym przykładaniu siły zewnętrznej w celu rozciągnięcia, wydłużenia i uelastycznienia tkanek miękkich.
■ zwiększenie elastyczności mięśni i ścięgien,
■ poprawa zakresu ruchów,
■ zapobieganie przykurczom,
■ zmniejszenie napięcia mięśniowego,
■ poprawa krążenia,
■ polepszenie koordynacji i szybkości ruchu,
■ przygotowanie mięśni do wysiłku,
■ profilaktyka przeciążeń i urazów.
W trakcie ćwiczeń siłowych dochodzi do skrócenia mięśni oraz częstych mikrourazów
włókien mięśniowych oraz tkanki łącznej.
■ rozgrzewka przed rozciąganiem,
■ mięsień rozciągany powinien być rozluźniony,
■ rozluźnienie możemy osiągnąć przez wstępne kilkusekundowe napięcie izometryczne,
• stabilna pozycja,
ROZDZIAŁ XIII I 82