89 (125)

IV. Polityka spójności UE i jej realizacja w Polsce 89

darczym. Kryterium kwalifikacji regionu do pomocy w ramach tego głównego celu jest poziom PKB na mieszkańca poniżej 75% średniej unijnej. Dodatkowo wsparciem objęte były w minionym okresie programowym regiony słabo zaludnione (poniżej 8 osób na km²) w Szwecji i Finlandii. Regiony wspierane w ramach celu 1 charakteryzują się niską konkurencyjnością gospodarki, dużymi problemami związanymi z poziomem życia ludności, poziomem zatrudnienia, produktywnością, niedoinwestowaniem infrastruktury technicznej i społecznej. W związku z tym priorytetowymi obszarami działań były tu w omawianym okresie inwestycje infrastrukturalne, pomoc dla małych i średnich przedsiębiorstw, rozwój zasobów ludzkich, ochrona środowiska, badania i rozwój technologiczny. Dla tych regionów, które były uprzednio (tj. do roku 2000) beneficjentami celu 1, lecz ich PKB na mieszkańca przekroczył poziom 75% średniej unijnej, rozmiary pomocy były na przestrzeni omawianego okresu stopniowo zmniejszane, a same regiony wyłączane do 2005 lub 2006 r. z listy przyporządkowanej celowi 1. Regiony wspierane w ramach celów 1 i 2 polityki spójności w okresie programowym 2000-2006 przedstawia mapa lVb zamieszczona na stronie internetowej Katedry Integracji Europejskiej im. J. Monneta SGH^1U. Warto zwrócić uwagę na fakt, żc od 2004 r. status regionów celu 1 uzyskały prawie wszystkie regiony w nowych państwach członkowskich z wyjątkiem Pragi, Bratysławy i Cypru.

Cel 2 objął obszary wymagające restrukturyzacji gospodarczej i społecznej. Wśród regionów wspieranych w ramach celu 2 wyróżnić można upadające regiony przemysłowe i problemowe obszary wiejskie, regiony uzależnione w dużym stopniu od rybołówstwa i zdegradowane obszary miejskie. Kryteria kwalifikacji do pomocy w ramach tego celu to przede wszystkim wysoka stopa bezrobocia, relatywnie duży poziom zatrudnienia w przemyśle upadającym, stan rolnictwa i rybołówstwa i stopień społecznej marginalizacji. Pomoc dla tych regionów' miała przede wszystkim na celu zwiększenie dywersyfikacji struktur gospodarczych i tworzenie miejsc pracy poza dominującymi sektorami. Przeznaczono na nią około 11,5% środków funduszy strukturalnych.

Cel 3 był cclcm horyzontalnym, obejmującym cały obszar Unii z wyjątkiem regionów wspieranych w ramach celu 1. Jego przedmiotem była głównie walka z bezrobociem i dyskryminacją na rynku pracy, lepsze kształtowanie i wykorzystanie zasobów' ludzkich poprzez modernizację systemów kształcenia, szkolenia i organizacji zatrudnienia. W okresie 2000-2006 pochłonął on około 12,5% środków' funduszy strukturalnych.

10

www.sgh.waw.pl/katedry/kie/uzupelnienia/wspolnepolityki/