amat urz kr135

pomiędzy obwodem siatki i anody lampy w stopniu wzmacniacza w. cz. Wobec wzrastających trudności w"spełnieniu tego warunku dla wielostopniowych wzmacniaczy w. cz. (kilka obwodów dostrojonych do tej samej częstotliwości) spotyka się w praktyce najwyżej dwustopniowe wzmacniacze w. cz.

Przykładem takiego wzmacniacza, który może być wykorzystany jako dodatkowy wzmacniacz do już istniejącego odbiornika, jest układ z rys. 14-19. Zapewnia on w paśmie 1,5 -f- 35 MHz wzmocnienie około

22 dB -f- 6 dB przy małych szumach. Cały ten zakres częstotliwości pokrywany jest czterema podwójnymi cewkami wymiennymi, włączanymi bądź przełącznikiem bębnowym, bądź na wtykach. Zastosowane kondensatory zmienne mają pojemność 250 pF. Większe wzmocnienie, lecz przy mniejszym pokryciu zakresu, może być zapewnione przez zastosowanie • kondensatorów zmiennych o pojemności 50 -r- 70 pF. Antena sprzężona jest indukcyjnie z pierwszym obwodem strojonym. Sprzężenie między-stopniowe-transformatorowe. W obu stopniach pracują pentody typu EF 85. W obwodzie katodowym lampy drugiego stopnia zastosowano ręczną regulację wzmocnienia w. cz. za pomocą potencjometru 5 kD. Dla rozszerzenia pasma włączone są równolegle do cewek kondensatory do-strojcze o pojemności 50 pF. Cewki dla zakresów 1,4 -r- 4 MHz nawinięte

Tablica 14-2

Dauc cewek dla układu z rys. 14-19

Częstotliwość MHz	Ilość zwojów cewek Llt L,	Średnica przewodu mm	Ilość zwojów cewek L7,	Średnica przewodu mm
1,5 W* 4	8	0,2	65	0,2
3.5 -i- 8	5	0,2	36	0,4
7 -ś- 16	3	0,2	14	1,0
15-7-35	3	0,2	^s	1,0

są na korpusach o średnicy 10 mm, z rdzeniem M7, dla pozostałych zaś zakresów — na ceramicznych korpusach bezrdzeniowych o średnicy 15 mm. Dane cewek i przewodów zawiera tablica 14-2.

Lampy wzmacniacza zamknięte są w ekranujących kubkach umocowanych do odpowiednich pierścieni przy podstawkach lampowych. Wzmacniacz zestraja się przy użyciu woltomierza lampowego lub odbiornika. Selektywność dla pasma 14 MHz dochodzi do 30 kHz (6 dB spadku wzmocnienia).

14.7. Materiały pomocnicze do obliczania cewek obwodów strojonych i wskazówki konstrukcyjne

W skład obwodu strojonego wchodzi indukcyjność w postaci cewki i pojemność w postaci kondensatora zmiennego. Ponieważ obwody strojone wpływają na wskaźniki jakościowe odbiornika, powinno sic; stosować w tych podzespołach małostratne elementy konstrukcyjne. Dotyczy to w pierwszym rzędzie kondensatorów strojeniowych, które amator wykorzystuje w postaci już gotowego produktu fabrycznego. Stosuje się wyłącznie kondensatory zmienne o izolacji powietrznej i stabilnym wykonaniu mechanicznym. Kształt i wykrój płytek kondensatora w zasadzie nie jest krytyczny. Należy zwrócić uwagę na rodzaj materiału izolacyjnego wsporników statora. Najlepsze są izolatory kalitowe. Nie bez znaczenia jest samo doprowadzenie uziemiające rotora. Wyklucza się stosowanie spiralnych doprowadzeń. Styk doprowadzenia powinien być bez-indukeyjny i zapewniać pewne połączenie galwaniczne; w przeciwnym razie występują szkodliwe trzaski i chwilowe zmiany pojemności. Wszelkie kondensatory o stałej pojemności stosowane w obwodach rezonansowych posiadają izolację ceramiczną lub mikową (najlepiej — napylane warstewką srebra). Kondensatory dostrojcze są z izolacją kalitową lub powietrzną, np. typu garnuszkowego (Philips).

Dla zakresów krótkofalowych stosuje się na ogół cewki nawijane pełnym przewodem o dość znacznej średnicy. Cewki dla zakresów największych częstotliwości wykonuje się nawet przewodem srebrzonym. Dla wszystkich pozostałych zakresów stosuje się z powodzeniem przewód miedziany w izolacji emaliowej. Nawija się cewki na małostratnych korpusach o średnicy do 30 mm. Na korpusy najlepiej się nadaje kalit. polistyren, a w ostateczności bakelit. Uzwojenia cewek powinny być wykonane stabilnie, z pewnym wstępnym naciągiem. Zaleca się pokrycie gotowego uzwojenia małostratnym klejem, sporządzonym ze styrofleksu rozpuszczonego w benzenie lub tri. Rdzenie ferrytowe w cewkach krótkofalowych stosuje się raczej tylko dla zakresów mniejszych częstotliwości i to z materiałów ferromagnetycznych o najwyższej jakości.

Wszelkie połączenia w obrębie obwodu strojonego wykonuje się ze stabilnych i możliwie krótkich przewodów. Punkty uziemiające łączy się za pomocą osobnych przewodów uziemiających, nie wykorzystując do tego celu metalowej podstawy odbiornika. W obrębie każdej lampy wykonuje się jeden wspólny punkt uziemiający, po czym wszystkie te punkty łączy się indywidualnymi przewodami z głównym zaciskiem uziemienia odbiornika. Szczególną uwagę należy zwracać na lutowanie wszystkich doprowadzeń. Do lutowania stosuje się wyłącznic kalafonię w roztworze czystego spirytusu. Przełączniki obwodów "powinny być naj-