amat urz kr191

modulacji dwu wstęgowej sytuacja pod tym względem przedstawia się już znacznie gorzej.

Przed uruchomieniem nadajnika należy dokładnie przesłuchać pasmo w pobliżu częstotliwości roboczej, na której ma się odbywać praca, i wybrać wolne miejsce (!). Niedopuszczalne jest przystąpienie do pracy na częstotliwości stacji, która jest w trakcie QSO i kończy swą relację znakiem KN lub K. Wybraną częstotliwość roboczą należy sprawdzić falomierzem lub wyskalowanym odbiornikiem; szczególnie dotyczy to pracy na zakresie Dx przy brzegu pasma.

Nawiązanie łączności, przy której inicjatywa wypływa od danej stacji, rozpoczyna się od wywołania ogólnego na wybranej, niezajętej częstotliwości. Przy pracy telegraficznej wygląda to tak: CQ CQ CQ DE SP5QQ — całość powtórzona trzykrotnie, przy czym w zakończeniu nadaje się AR K.

Wywołana stacja zgłasza się, nadając:

SP5QQ SP5QQ DE'OK2XY OK2XY PSE KN

W odpowiedzi przekazuje się pierwszą relację łączności, zawierającą: przywitanie, raport RST, położenie geograficzne stacji oraz imię operatora. Przykład:

OK2XY DE SP5QQ = R OK — GD DR OM = TNX FER CALL = UR RST 599 599 599 - MY QTII IS WARSAW WARSAW = MY NAME 1S RICHARD RICHARD = PSE HW? = OK2XY DE SP5QQ PSE KN

Na powyższe otrzymuje się odpowiedź zawierającą podobnie raport i szczegóły. W toku dalszej wymiany wiadomości przekazuje się wzajemnie dane techniczne urządzeń obu stacji oraz dane dotyczące zakłóceń i stanu pogody, a ponadto szczegóły doręczenia kart pokwitowania łączności QSL.

Łączność kończą grzecznościowe formuły, na przvkład:

.........= PSE QSL - MY QSL OK = NW QRU? = MNI TNX FER

FB QSO - CIIEERIO 73 ES BEST DX = GB OM ES SK = OK2XY DE SP5QQ SK

Przy wywołaniu ogólnym w określonym kierunku nadaje się:

CQ CQ CQ OZ DE SP5QQ lub: CQ CQ CQ NORD DE SP5QQ

Przy łącznościach dalekosiężnych wywołanie eliminuje bliżej położonych korespondentów:

CQ CQ CQ DX DE SP5QQ itd.

Łączność foniczna przebiega w podobny sposób, z tym że treść wyraża się słowami z kilkakrotnym powtórzeniem raportu i kończy każdą relację słowem: OVER, COME IN PLEASE lub PRIOM. W zasadzie przy łączności fonicznej posługujemy się językiem angielskim lub — co oczywiście korzystniejsze — jeżykiem kraju, z którym się łączność nawiązuje.

W przypadku, gdy na wołanie CQ odpowiada trudna do zidentyfikowania stacja, woła się w następnej relacji:

QRZ? QR%? QRZ? DE SP5QQ

Dwukrotne powtarzanie wyrazów relacji poza raportem praktykuje się tylko w niesprzyjających warunkach łączności (silne zakłócenia lub słabe sygnały). W warunkach sprzyjających można przejść na pracę systemem BK, wydatnie skracając czas wzajemnego przekazywania informacji.

W trakcie łączności należy stale kontrolować jakość emisji, stałość częstotliwości, a w przypadku nadajnika fonicznego — głębokość modulacji. Strojenie nadajnika może się odbywać tylko w sposób niezakłóca-jący pracę stacji czynnych w danym paśmie. Dostrajanie się do stacji wołającej CQ powinno się odbywać tylko za pomocą VFO przy odłączonym PA.

Mikrofon powinien się znajdować w stałej odległości od ust, przy czym należy się starać o pełne i o stałym poziomie wymodulowanie nadajnika, możliwie w pobliżu m = 1. Przy łączności fonicznej ważniejsze informacje należy zgłoskować, posługując się w tym celu ogólnie przyjętymi symbolami (załącznik 7). Cały przebieg łączności (nawet nie-ukończonej lub wołanie CQ bez otrzymanej odpowiedzi odnotowuje się w specjalnym dzienniku stacyjnym (tzw. logu) bezpośrednio w trakcie łączności lub zaraz po jej ukończeniu. Wzór układu dziennika podany jest w załączniku 8.

Każda łączność wymaga natychmiastowego potwierdzenia kartą QSL wysłaną do danej stacji zazwyczaj przez Biuro QSL PZK (Polskiego Związku Krótkofalowców) lub bezpośrednio pocztą. Karta nadawcy powinna zawierać dokładny adres i znak stacji, nazwisko operatora, raport RST, warunki łączności (QRM, QRN) datę i godzinę łączności oraz dodatkowo dane techniczne urządzeń stacji i uwagi o doręczeniu kwitującej karty QSL. Kartę podpisuje operator swoim imieniem. Nasłuchowcy wysyłają podobne karty, zawierające jednak co najmniej trzy nasłuchy kolejne danej stacji (dla stacji DX — jeden nasłuch stacji poza europejskich), z podaniem odpowiednich raportów i szczegółów technicznych stacji odbiorczej.

Łączności dalekosiężne (DX) nawiązuje się w pierwszej części każdego pasma, wołając: CQ DX lub zgłaszając się na wołanie odległej stacji (sposób praktykowany z powodzeniem przez nadawców dysponujących nadajnikami o małej mocy). Operator wołający CQ DX nasłuchuje bowiem bardzo pilnie w pobliżu swej częstotliwości roboczej i łatwiej usłyszy słabe sygnały zgłaszającego się nadajnika QRP. W ruchu DX stosuje się dodatkowe skróty informujące o zmianach częstotliwości wołania, na przykład:

10 U — wołać 10 kHz powyżej,

10 D — wołać 10 kHz poniżej.

Przy łączności DX szczególne znaczenie ma raport, zwykle kilkakrotnie nadawany. Przy określonym kierunku wołania CQ (anteny kierunkowe) należy się zgłaszać tylko wtedy, gdy kierunek ten odpowiada pozycji własnej stacji.

Łączności amatorskie nawiązane z określonymi krajami lub kontynentami, nagradzane są dyplomami specjalnie wydawanymi przez dane stowarzyszenia krótkofalowców. Do najbardziej znanych zalicza się dyplomy:

WAS — (Worked Ali States),

WAC — (Worked Ali Continents),

DXCC — (DX Century Club),

R6K.R150S — ZSRR,

WADM — NRD,

ZMT — CSRS.

Warunkiem zdobycia dyplomów jest zrealizowanie odpowiedniej liczby łączności potwierdzonych kartami QSL.