1053228448

- 349

tomiast Ij są małe i pod tym względem odcinają się od reszty uzębienia.

Zmniejszanie się trzonowców od Mj poprzez M₂ do M._{ jest

właściwem wszystkim rasom ludzkim i występuje oczywiście i u Samarytan z tą tylko osobliwością, że zmniejszanie się trzonowców nie jest stopniowe, jak u Europejczyków, lecz skokowe: M, jest

jest znacznie większe niż M₂, ten ostatni zaś od M₃ tak, że przy

oglądaniu otrzymuje się wrażenie schodków.

Proces redukcji guzków na trzonowcach jest u Samarytan daleko posunięty: M., posiada 4 lub 3 guzki, przeważnie 3,

jakkolwiek występują i formy 4-ro guzkowe, tylko u jednego osobnika na całą populację badaną, stwierdziłem na zaznaczony piąty guzek.

W 24$ przypadków u mężczyzn, a w 12$ u kobiet zęby mądrości nie wykłuły się zupełnie. U Europejczyków zdarza się to w 12$ (Martin). Jak widzimy zmiany progresywne w uzębieniu są u Samarytan wybitne, szczególnie dotyczy to zębów trzonowych.

Stosunki ilościowe form zgryzu, występujących śród naszej populacji ilustruje poniższa tabela:

Tab. XXI.	z g cT	ryz. 9
Stegodontja	24%	28^Q0
Psalidodontja	16%	4%
Opistodontja	56%	68%
Orthodontja	—	—
Progenja	—	—
Hiatodontja	4*	—

Typową dla Samarytan jest zatem opistodontja. Przy tym zgryzie, ani brzeg sieczny, ani wargowa ściana dolnych siekaczy nie stykają się przy artykulacji z językową ścianą górnych siekaczy — jak to się dzieje przy stegodontji — lecz z brzegiem dziąsła górnych siekaczy (od strony podniebiennej). Często przy tej formie zgryzu artykulacja jest niezupełna tak, że przy zamknięciu ust powstaje szpalt między górnemi i dolnemi szerokości od 2—10 mm, długością sięgający od C do C, lub od Pj do P..

Opistodontja występuje stosunkowo często u Chińczyków i Ja-