badanie7

turę anody w najgorętszej jej części oraz w dwóch innych punktach. Następnie wprowadzamy lampę w takie warunki statyczne, aby w tych samych punktach anody istniała temperatura równa zmierzonej poprzednio. Możemy przyjąć, że przy równych temperaturach równa też będzie moc wydzielana na anodzie w warunkach dynamicznych i statycznych.

Metoda termopar różni się od metody pirometru optycznego tylko tym, iż porównywanie temperatur przeprowadzamy za pomocą termopar. W tym celu zazwyczaj umieszcza się termoparę wewnątrz rurki stożkowej w ten sposób, aby energia wypromie-niowywana z anody lampy, a odbita przez ścianki stożka, była skierowana na termoparę.

W lampach chłodzonych cieczą mierzymy moc wydzielaną na elektrodach metodą kalorymetryczną. Tak na przykład pomiar całkowitej mocy wydzielanej na elektrodach w lampach z chłodzeniem wodnym (generacyjne lampy mocy) może być dokonany za pomocą pomiaru różnicy temperatur dopływającej i odpływającej cieczy chłodzącej. Znając różnicę temperatur i szybkość przepływu cieczy można określić moc wydzielaną na elektrodach z następującego wzoru

(tą — 11) 0,24

(5.2)

v.

Pe i =

Wskazane wyżej metody pomiaru mocy stosuje się w zasadzie do lamp generacyjnych dużej mocy (metoda kalorymetryczna i metoda termopar) oraz lamp generacyjnych średniej mocy (metoda termopar i metoda pirometru optycznego) — [1]. Stosowanie tych metod w celu określenia mocy wydzielanej na elektrodach lamp odbiorczych przedstawia duże trudności ze względu na małe wymiary elektrod i małe odległości między nimi, a także ze względu na fakt, iż moc wydzielana na elektrodach tego rodzaju lamp jest stosunkowo niewielka. Dlatego też w odniesieniu do lamp odbiorczych nie dokonujemy ilościowego określenia mocy wydzielanej na elektrodach, natomiast stosujemy próby na największą dopuszczalną moc, wydzielaną na elektrodach bez szkodliwego wpływu na pracę lampy. Jedną z bardziej rozpowszechnionych metod określenia największej dopuszczalnej

57