całka nieoznaczona

Całka nieoznaczona to ogólna postać funkcji pierwotnej funkcji.

Całkę nieoznaczoną oznacza się symbolem J wprowadzonym w 1686 roku przez niemieckiego matematyka i filozofa Gottfrieda Leibniza.

Zatem gdy f(x) = F'(x), zachodzi wzór: \f(x)dx = F(x) + C

W zapisie tym funkcję f nazywa się funkcją podcałkową, zmienną x zmienną całkowania, zaś stałą C stałą całkowania.

Istnienie całki nieoznaczonej danej funkcji f jest równoważne istnieniu funkcji pierwotnej. Każda funkcja ciągła ma całkę nieoznaczoną (czyli ma funkcję pierwotną). Również niektóre funkcje nieciągłe mają całki nieoznaczone.