CCF20080703005

12

Powięź ścienna miednicy przechodzi w powięzie otacząjące naczynia krwionośne i nerwy wychodzące z miednicy. Ku górze sięga do kresy granicznej.

Kanał sromowy przebiega w ścianie bocznej dołu kulszowo-odbytowego, wzdłuż powierzchni wewnętrznej gałęzi kości kulszowej, kończąc się pod tylnym brzegiem przepony moczowo-płciowej. Zawiera naczynia sromowe wewnętrzne i nerw sromowy, które dostąją się do kanału od strony otworu kulszowego mniejszego.

Powięź trzewna miednicy (fascia pelvis visceralis) rozpoczyna się łukiem ścię-gnistym powięzi miednicy (arcus tendineus fasciae pelvis). Przebiega on obustronnie nieco poniżej łuku ścięgnistego mięśnia dźwigacza odbytu, od dolnego brzegu spojenia łonowego do kolca kulszowego. Powięź trzewna miednicy biegnie od łuku przyśrodkowo, pokrywając pęcherz moczowy i odbytnicę, u mężczyzn także pęcherzyki nasienne, a u kobiet górną część pochwy. Na narządach powięź przedłuża się w zewnętrzną ich warstwę (przydankę). Pozostałe włókna łuku ścięgnistego powięzi miednicy wytwarząją u mężczyzny powięź stercza (fascia prostatae), a u kobiet pokrywają pozostałą część pochwy i cewkę moczową.

Wyczuwalne punkty kostne miednicy pozwaląją na pobranie wymiarów, które po-zwaląją wnioskować, czy jama miednicy jest dostatecznie szeroka dla przejścia części przodującej płodu w czasie porodu. Odróżniamy następujące płaszczyzny i wymiary:

•    Płaszczyzna wchodu miednicy (planum aditus pelvis) - jej miano wywodzi się z faktu, że jest pierwszą płaszczyzną, którą musi „pokonać” (wstawić się) część przodująca płodu w czasie akcji porodowej. Płaszczyzna ta biegnie przez kresę graniczną, tj. górny brzeg spojenia łonowego, grzebienie kości łonowych, kresy łukowate, linie łączące powierzchnię miedniczną kości krzyżowej z jej podstawą oraz wzgórek (promontorium). Wzgórek = kąt lędźwiowo-krzyżowy, zależnie od źródeł, jest określany jako krążek międzykręgowy pomiędzy L5 i SI lub nąjbar-dziej ku przodowi wystercząjący punkt pierwszego kręgu kości krzyżowej.

•    Płaszczyzna próżni miednicy (planum amplitudinis pelvis) - biegnie przez 1/2 wysokości spojenia łonowego, środki panewek stawów biodrowych oraz krążek międzykręgowy pomiędzy S2 i S3.

•    Płaszczyzna cieśni miednicy (planum angustiae pelvis) - biegnie przez dolny brzeg spojenia łonowego, końce kolców kulszowych oraz wierzchołek kości krzyżowej.

•    Płaszczyzna wychodu miednicy (planum eocitus pelvis) - wyróżniamy płaszczyznę wychodu przednią i tylną, w postaci dwóch trójkątów: tylny rozpoczyna się na wierzchołku kości guzicznej, a kończy na linii łączącej oba guzy kulszowe; natomiast przedni rozpoczyna się na dolnym brzegu spojenia łonowego, a kończy się również na linii łączącej oba guzy kulszowe.

W każdej z wymienionych płaszczyzn wyróżniamy wymiary:

•    Wymiar prosty (diameter reda) - czyli nąjwiększą odległość od spojenia łonowego w płaszczyźnie strzałkowej w obrębie danej płaszczyzny (lub nąjwiększą odległość między dwoma punktami danej płaszczyzny w obrębie płaszczyzny strzałkowej).

•    Wymiar poprzeczny (diameter transuersa) - jest to największa odległość między dwoma punktami danej płaszczyzny w obrębie płaszczyzny czołowej.