CCF20090303114

Struktura rewolucji naukowych

Thomas Samuel Kuhn 1962, wyd. poprawione 1970

Struktura rewolucji naukowych T.S. Kuhna wraz z kolejną pracą tego autora, wydaną w 1977 roku, zatytułowaną Dwa bieguny (jest to zbiór esejów, w których Kuhn broni swoich poglądów albo je modyfikuje oraz odpowiada na krytykę), należy do najważniejszych książek naukowych XX wieku. Powiadano nawet, że w pewnym sensie stała się swoim największym (lub Kuhna) wrogiem. A to dlatego, że Kuhn, podobnie jak jego główny, bardzo urażony krytyk, Karl Popper, był dość staroświeckim historykiem nauki i w głębi serca wierzył w postęp naukowy. Innymi słowy był przekonany, że osiągnięcia nauki są niezwykle pożyteczne dla ludzkości -tworu, który nieustannie dąży ku coraz wyższym szczeblom rozwoju, o czym dobitnie świadczą (potwierdzą to wszyscy producenci broni) dwie wielkie światowe wojny tego stulecia.

Mimo to Kuhn zarzucił nauce, że zamiast kierować się nieodmiennie ścisłymi kryteriami racjonalności, a więc zamiast postępować w wyidealizowany sposób, jaki jej przypisujemy, rozwija się za pomocą nagłych zwrotów i przewrotów, które nie mają wiele wspólnego z jej własną wiarą w rozum. Teza Kuhna tak ponoć uraziła naukowców, że po ukazaniu się Struktury... zaczęli pilnie sprawdzać, czy aby