CCF20100512023

Kryński:

Mar ja, Julja być, piec, móc zjadszy

A U 1891:

1)    Mary a, Julia

2)    być, piec, módz

3)    zjadłszy

4)    geografia, kelner — gieografja, łcielner

5)    -im (-ym), -em\ — -im {-ym); -imi {-ymi)

-imi {-ymi), -cmi — (bez różnicy rodzajów).

Główne postanowienia Akademii Umiejętności z r. 1918, mające charakter normy ogólnopolskiej, były następujące:

1)    w wyrazach zapożyczonych pisze się j w sylabach niepoczątkowych, np. biologja, biometrja, diatermja-,

2)    w bezokoliczniku pisze się -c: strzec, móc, biec (mimo form: strzegę, mogę, biegnę)-,

3)    zjadłszy, spostrzegłszy, przyniósłszy,

4)    pisze się ke, ge w wyrazach zapożyczonych, a kie, gie w odczuwanych jako rodzime;

5)    zachowuje się rozróżnianie końcówek -im {-ym), -em-, -imi {-ymi), -emi według końcówki odnośnego mianownika. (72, Pisownia połslca ustalona, s. 93-136; 39, Klemensiewicz, cz. III, s. 664).

Przedstawione prace nad ortografią polską z lat 1917-1918 odbywały się w warunkach niekorzystriych. Akademia Umiejętności zamierzała ujednolicenie ortografii przeprowadzić w porozumieniu z przedstawicielstwami towarzystw naukowych i oświatowych wszystkich trzech zaborów; dopiero po uwzględnieniu ich uwag wnioski miały być przedstawione Zgromadzeniu Ogólnemu Akademii. Jednakże przyśpieszenie biegu prac nad ortografią pod wpływem przynagleń ze strony Departamentu Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Tymczasowej Rady Stanu uniemożliwiło normalny tok prac i konsultacji społecznej, co się musiało odbić niekorzystnie na wynikach prac. Istotnie praktyka dalszych lat wykazała niezadowalający stan przepisu dotyczącego pisowni wyrazów zapożyczonych na -ia, -ja oraz szczegółowej redakcji przepisów o pisowni łącznej i rozdzielnej, który to stan stał się motywem późniejszych reform z lat 1932 i 1936.