Wodnosamolot pływakowy
ARADO-196
Oprać, modelu - WIESŁAW BĄCZKOWSKI
Dane techniczne: | |
Rozpiętość |
- 12,4 m |
Długość |
- 11,0 m |
Wysokość |
- 4,4 m |
Powierzchnia nośna |
- 28,4 m2 |
Masa własna |
- 2577 kg |
Masa całkowita w locie |
- 3310 kg |
Prędkość maksymalna |
- 312 km/h |
Pułap |
- 7000 m |
Zasięg |
- 1070 km |
Załoga |
- 2 osoby |
Napęd: silnik gwiazdowy BMW 132K o mocy 715 kW | |
Uzbrojenie: 1 km stały pilota |
1 km ruchomy |
obserwatora lub 50 kg bomb |
Byt jednym z najbardziej znanych i często wykorzystywanych przez Luftwaffe wodnosamolotów bojowych. Zbudowany w końcu lat 30. rozpoczął służbę w 1938 r. jako samolot pokładowy niemieckich pancerników, m.in. „Bismarcka”, „Scharnhorsta" i „Tirpitza”, Używano go także do rozpoznania morskiego oraz jako tropiciela okrętów podwodnych, a nawet w charakterze lekkiego bombowca. Wykorzystywany na froncie południowej Grecji i
północnej Finlandii, jak również przez lotnictwo bułgarskie i rumuńskie. W czasie II wojy światowej zbudowano ok. 600 egzemplarzy różnych wersji.
Model opracowano w skali 1:33. Nie zalicza się do trudnych, choć jest pracochłonny ze względu na dużą liczbę drobnych części. Polecamy go modelarzom średnio zaawansowanym.
Przed przystąpieniem do pracy trzeba dokładnie przeczytać opis i zapoznać się z rysunkami części oraz schematami montażowymi. Najlepiej go wykonywać w kolejności numeracji elementów, przy-najmniej w początkowej fazie budowy. Pływaki, choć mają dalszą numerację, warto jest zrobić wcześniej i montować dobrze wyschnięte i wykończone powierzchniowo.
Jako materiały pomocnicze potrzebne będą: arkusz Ą4 tektury twardej, nie grubszej niż 1 mm. Kilka odcinków drutu grubości ok. 1 mm. Kawałek celuloidu lub zmytej z emulsji błony filmowej na szyby kabiny oraz drobnoziarnistego papieru ściernego.
Narzędzia: scyzoryk lub nóż, cążki do cięcia i gięcia drutu, nożyczki (lepiej większe), gruba igła do przekłuwania lub przepalania otworków. Do wycinania większych otworów polecamy wyłącznie nożyki modelarskie z wysuwanym i łamanym ostrzem.
Wszystkie części „okrągłe” przeciągamy kilkakrotnie, na ostrzu noża lub krawędzi stołu, doprowadzając do momentu, w który „same” zaczynają się zwijać.
Elementy wymagające naklejenia na tekturę oznaczono gwiazdką przy numerze. Strzałki przy rysunkach pokazują kierunek ich zwijania (rolowania). Kreski oznaczają krawędzie załamania lub zagięcia. Powierzchnie za-
OD STYCZNIA „MAŁY MODELARZ” DROŻSZY
Tym razem o 25 groszy. Decyzja o podwyższeniu ceny z reguty nie przychodzi wydawcy łatwo. Uzasadniają ją jednak ciągle rosnące koszty druku i równoległe, kolejne podwyżki cen papieru i kartonu.
Mamy nadzieję, że decyzja o podwyżce spotka się ze zrozumieniem modelarzy i że pozostaną oni w dalszym ciągu wierni swemu czasopismu. Redakcja
2 - MAŁY MODELARZ
1 - 1996 r.