B

Samolot akrobacyjny RWD-IO

Opracowanie graficzne i opis WIESŁAW BĄCZKOWSKI-WARSZAWA

Jednomdejscowy, jednosilnikowy gór-nopłait ze stałym podwoziem. Samolot ten zaprojektowany przez inż. Jerzego Drzewieckiego w 1933 r. i zbudowany w Doświadczalnydh zakładach Lotniczych (DWTL) w Warszawie, był używany przez aerokluby do szkolenia .pilotów w wyższej akrobacji. Uznano go za najlepszy samolot akrobacyjny, jaki kiedykolwiek powstał w Polsce. Z 23 egzemplarzy tych samolotów wszystkie zostały zniszczone we wrześniu 1939 r.

Konstrukcja mieszana (kadłub spawany z rur stalowych — skrzydła drewniane), pokrycie płótnem. Napęd: silnik 4-cy-linidrowy rzędowy FZInż. „Junior” o mocy 88 kW.

Dane techniczne:

rozpiętość — 7,5 m;

długość — 6,2 m;

wysokość — 1,9 m;

powierzchnia nośna — 9,0 m*;

masa własna — 350 kg;

masa całkowita (w locie) — 475 kg;

prędkość maksymalna — 218 kro/h;

wznoszenie — 6,2 m/s;

pułap — 6000 m;

zasięg — 360 km.

Model opracowano w skali 1:25,

WSKAZÓWKI OGÓLNE

Model należy do łatwych w budowie, praca nad nim wymaga jedynie cierpliwości i dokładności. Z materiałów dodatkowych potrzebne będą: kawałek ścisłej, niezbyt grubej tektury, ok. 30 cm czarnej nitki, kilka spinaczy biurowych (po starannym wyprostowaniu dadzą one odpowiedni drut na wzmocnienie zastrzałów i goleni), klej — najlepiej kauczukowy jak butapren czy

23

RYS. 2

pronikol OBT III, może być także wikol lub hemol itp. (klejów tzw. biurowych używać nie należy). Kawałek papieru ściernego, lakier bezbarwny.

Wykazu narzędzi nie podajemy, każdy modelarz bowiem ma już swoje wypróbowane narzędzia, którymi posługuje się najchętniej.

Wszystkie części oznaczone gwiazdką przy numerze należy po wycięciu z grubsza nakleić na tekturę. Wszystkie części wymagające zwijania trzeba uprzednio przeciągnąć kilkakrotnie na (krawędzi noża lub linijki Części wycinać po zewnętrznej linii obrysu. Fragmenty 'zakreskowane na częściach trzeba wyciąć ostrą żyletką.

Budowa modelu:

Wewnątrz części 1L i 1P wklejamy paski z ząbkami. Części 1L, 1P oraz 2, 4 i 6 po uformowaniu sklejamy w kształt korytka. Wycięcia w cz. 2 podkleić wąskimi, trójkątnymi paseczkami papieru., Do wnętrza wklejamy wręgi B, C, D i E (wg rys. 1) oklejone paskami z ząbkami. Miejsca wklejenia wręg są oznaczone kreseczkami na krawędziach części 1P i 1L. Na wręgę C naklejamy cz. 3b. Odpowiednio uformowane części 3, 5 i 9 naklejamy z góry na¹ ząbki pasków obu burt. Do wnętrza wklejamy podłogę kabiny cz. 12, fotel cz. 13 oraz drążek sterowy, drut IV i orczyk cz. 14. Dźwignie sterowe cz. 22 o-sadzamy na drucie VI przechodzącym przez kadłub w miejscu oznaczonym punktem.

Naklejamy obrzeże kabiny cz. 3a. Wiatrochron wycinamy z kawałka czystej błony filmowej wg kształtu cz. 21, zachowując jej dolny pasek.

Silnik. Na wręgę A oklejoną paskiem naklejamy od dołu cz. 8 z jej paseczkami. Od góry naklejamy cz. 7. Czarne kropki na cz. 8 to otwory wylotowe spalin,* należy je przewiercić lub przepalić rozżarzoną grubą igłą. Maskę silnika cz. 10 po wycięciu starannie formujemy w kształt miseczki. Dobrze jest nacięcia podkleić od spodu paseczkami papieru. Łożysko śmigła cz. 11 zwijamy ciasno na klej na drucie I (ale tak, aby on się wewnątrz obracał!). Cz. 11 osadzamy na klej w otworze cz. 10. Całość nasuwamy na ząbki paska wręgi A, wsuwając drut w otwór we wrędze i przyklejamy cz. 11 do wręgi A. Teraz wyciągamy drut I i montujemy na nim śmigło, sklejając ze sobą cz. 23, 23a i 23b. Wsuwamy na powrót drut w otwór cz. 11 i wręgi A i zabezpieczamy przed wypadnięciem krążka lla i kroplą kleju. Uwaga: drut winien lekko się obracać.

Usterzenie. Ster kierunku cz. 16 sklejamy w kształt torebki, wklejamy wewnątrz cz. 16a i całość przyklejamy do kadłuba i cz. E. W otworki wycięte w cz. 16 wsuwamy dźwigar statecznika cz. 15a i nasuwamy na jego końce sklejone w kształt torebek stateczniki poziome cz. 15L i 15P. W szparach wyciętych w cz. 15 i 16 osadzamy na klej dźwignie sterów cz. 17 i 18. Między końcami dźwigni 22 i 17 można rozpiąć dobrze naciągnięte czarne nitki jako linki sterowe, ale jest to czynność dosyć trudna.

Płat. Wykonany jest z dwóch połówek oznaczonych literami L i P. Każdą z nich składamy z cz. 24, 25, 26. Po starannym uformowaniu krawędzi natarcia sklejamy ze sobą na paskach łączących tylko dolne powierzchnie (czerwone) części 24, 25 i »26 i montujemy szkielet, który składa się z dźwigara cz. 24a i żeberek cz. 25a. Żeberka wklejamy w wycięcia dźwigara i tak zmontowany szkielet wkładamy do wnętrza płaita przyklejając go tylko do dolnej powierzchni, następnie sklejamy ze sobą krawędzie spływu płata. Cały montaż wykonujemy na gładkiej powierzchni stołu. Naklejamy uformowane wypukło końcówki skrzydeł cz. 27L i P. Identycznie wykonane połówki płata łączymy ze sobą oklejając mieisce styku paseczkami 28. Wsporniki górne płata cz. 31 składamy wzdłuż, sklejamy i po uformowaniu przyklejamy w oznaczonych miejscach na cz. 5 kadłuba. Zastrzały cz. 29 składamy i sklejamy na drutach V. Końcówki tych drutów osadzamy na klej w otworkach w kadłubie i dolnych powierzchniach skrzydeł, przyklejając jednocześnie śródpłat do wsporników cz. 31. Zastrzały wzmacniamy dodatkowo częściami 30 i skrzyżowanymi nitkami (wg rys. zestawieniowego).

Podwozie. Wsporniki cz. 32 składamy na pół i sklejamy na drucie II. Goleń cz. 33 zwijamy ciasno na drucie III i nasuwamy amortyzatory sklejone z cz. 34 i 35. Całość montujemy wg rysunku na ark. III, osadzając końce drutów II i III na klej w kadłubie. Koła, jeśli nie mamy gotowych odwiedniej wielkości, sklejamy z krążków 36 i 36a, obrabiamy na okrągło papierem ściernym i malujemy na czarno. Osadzamy na klej na końcach drutów II. Płozę ogonową sklejamy z trzech części 20 i za pomocą łącznika 19 mocujemy ją do cz. 2. Model jest gotowy i po ewentualnym uzupełnieniu kolorów, poszpachlowaniu i zeszlifowąniu szpar możemy pomalować go dwukrotnie lakierem bezbarwnym lub nitrocellonem. celem zwiększenia trwałości powierzchni, i łatwiejszej konserwacji.

2