CCF20110105011

*.4*.IllObMtAni

Mile Gcorge Jako Małgorzat* Burgundzk.ł w Tour de Nett e Alesandra Dumas w teatrze Porle-Sałiti-dartln. Pary*. t»JJ

do jej warsztatu, tworzyć jej ulubione sytuacje, a nawet specjalny typ postaci. Najchętniej rywala rolo „podwójne”, des róles doubles. Rola podwójna uwydatniało dwoistość postaci, np. demoriizm I czułość w jednej osobie. W takich kreacjach Mile Gcorge celowała: umożliwiały jej nagle zaskoczenie i kontrastowanie efektów tak plastycznie opisane przez Tiecka.

Przede wszystkim musiały to być królowe. Uroda, postawa, temperament Mile Gcorge wołały o władcze gesty. Posiać zbrodnicze; królowej stworzyła na długo przed nawiązaniem stałej współpracy z Dumasem i Wiktorem Hugo. Najznakomitsze zbrodniarkl romantyków powstały już specjajnie dla niej. Rolę krajało się na jej miarę na próbach następowały przymiarki. Mile George była właściwie współautorką tych dramatów. Serię koronowanych zbrodniarek romantycznych otwarła jej Małgorzata Burgundzka w Dumasa Tour de Nesle. jeden z największych triumfów Miłe Gcorge i największy sukces nowej dyrekcji Porlo-Sair.t-Martin <29 V 1832). ^M

Otóż list Słowackiego z 9 X1 1832, len w którym doniósł matce o pracy nad francuskim dramatem, dotyczył Tour de Nesle. Zawierał streszczenie dramatu jako przykład „smaku i obyczajów" ówczesnej publiczności oraz charakterystykę aktorki, której Tour de Nesle w największym stopniu zawdzięczała powodzenie. Słowacki pilnie studiował jej grę: rozumiał, że dramat bez wielkiej roli dla Mile George nic może. liczyć na zainteresowanie Harcla. Na decyzji HarcJa zależało mu. Gnębiła go myśl. czy mu dramat „przyjmą i zechcą wystawić i czy zechcą zapij*

cić." Nie przyjęli, nic wystawili i nie zapłacili. Czyżby godziny spędzone w pierwszych lożach Portc-Saint-Martin poszły na marne? Chyba przeciwnie. Słowacki przeszedł w Porte-Saint-Maytin coś w rodzaju kursu dla dramatopisarzy, ale pracę cyplomową zaczął pisać dopiero w Szwajcarii. Krytycy domyślają się. żc jego-

1    sl z 9X1 dotyczył francuskiej Beatriz Cenct. Dziwna rzecz, w tym dramacie v ogóle nic było popisowej roli dla Mile George. Rolę na miarę panny George

2    i wiem la dopiero Balladyno.^u

■ Z obserwacjami Słowackiego nad grą aktorską było podobnie, jak z jego obserwacjami nad techniką teatralną czy scenografią. Tworząc role. korzystał uł Szwajcarii pełnymi garściami ze swych doświadczeń teatralnych, ale zabranych pł-zedc wszystkim na Zachodzie. Marzył o postaciach dramatycznych wyższych pbnad przeciętność o 'całe mogiły. Jak takie postaci ożywić na scenie, tego dowiedział się w Icafrach 'Londynu^-'i Paryża. W Jtraiu pewnie by się nawet nie dbmyślił, o ile rejestrów powiększała się skala dramalopisarza. który mógł rozporządzać techniką dobrego aklora romantycznego. Mamy na to dowody.

Jedynym teatrem polskim, który w pierwszej połowie w. XIX zaczął systema-tycznic wystawiać francuski dramat romantyczny, był teatr Wolnego Miasta Krakowa około 1840. Jak na nasze stosunki rozporządzał dobrymi aktorami. Nir-jijden z nich zasłynął później jako gwiazda w Warszawie. Tak się złożyło, że w* tym samym czasie, w 1841, zjechał do Krakowa z zespołem francuskim Harcl. a z nim Mile George. Była to już para bankrutów. Harcl zbankrutował w 3840

25