CCF20110112000 (2)

Martin Heidegger

Fotografia Martina Heideggera i autograf filozofa.

HEIDEGGER - filozof w swoich dociekaniach filozoficznych pragnął poprzez analizę jestestwa odpowiedzieć na zapomniane pytanie: „Co to znaczy być?". Szukał źródłowego uchwycenia problemu życia. Widział fenomenologię jako metodę prowadzącą do odkrywania zagadnień ontologicznych. Istotnym słowem w jego ontologii było słowo „egzystencja", pragnął zrozumieć „egzystencją autentyczną". Sądził, że światowość jest sposobem bycia Dasein.

MARTIN HEIDEGGER

Biografia

Martin Heidegger urodzii się 26 września 1889 r. w Messkirch, w Badenii. Spędził trzy semestry w katolickim seminarium, w 1909 r. rozpoczął studia teologiczne na uniwersytecie we Fryburgu. W dwa lata później przenosi się na wydział filozoficzny. W tym czasie pozostaje pod wpływem wykładających na uniwersytecie neokantystów (E. Łask, H. Rickert) i fenomenologii Edmunda Husserla, z jego pierwszego okresu Badań logicznych. W 1913 r. broni pracę doktorską pt. Die Lehre vom Urtiel im Psychologismus a w 1916 r. rozprawę habilitacyjną Die kategorien und Bedeutungslehre des Duns Scotus. W 1919 r. zostaje asystentem Husserla. W 1923 r. otrzymuje profesurę w Marburgu gdzie pracuje do 1928 r. W latach 1923-1928 jego wykłady wzbudzają niezwykle zainteresowanie, zajmując się filozofią klasyczną (Platon, Arystoteles) nie tyle podaje usystematyzowaną wiedzę, ile uczy wnikania w tekst - próbował uruchomić myśl z napięcia słów w pracach klasyków, do tej pory „zamkniętych" w ustalonych interpretacjach. Była to wspaniała nauka myślenia, dlatego jego popularność jako wykładowcy wykraczała poza macierzysty uniwersytet. Od 1928 r. obejmuje po Husserlu katedrę filozofii we Fryburgu. Od 1933 r. zaczyna się epizod kontaktów z nazistami, obecnie wnikliwie opisywany. Przyjmuje godność rektora uniwersytetu we Fryburgu (21 kwietnia 1933 r.) i wstępuje do partii narodowosocjalistycznej (1 maja tegoż roku). Mimo że funkcję rektora podobno otrzymał bez interwencji NSDAP to jednak, jak wiadomo, już wcześniej w wyborach głosował na nazistów. Także w roku 1933, kiedy hitlerowcy zabronili Husserlowi prowadzenia wykładów z powodu jego żydowskiego pochodzenia, Heidegger jako rektor był egzekutorem tej decyzji. Po okresie 10 miesięcy autor Bycia i czasu rezygnuje z funkcji rektora. Wybór narodowego socjalizmu był bez wątpienia świadomym wyborem; także w latach 60. gdy dziennikarze dopytywali się o ten okres jego życia, filozof niemiecki nie odciął się od swojej przeszłości. Po wojnie nadal zajmuje się filozofią, ciągle wydaje swoje przemyślenia. Umiera 25 maja 1976 r. we Fryburgu.

Najważniejsze dzieła

Badacze dzielą twórczość Heideggera na trzy zasadnicze etapy. Pierwszy, nieoryginalny, to okres do publikacji pracy habilitacyjnej włącznie, czyli do roku 1916 (Die Kategorien und Bedeutungslehre des Duns Scotus). Drugi etap, zwany fenomenologicznym, obejmuje tak wielkie dzieło jak Bycie i czas (Sein und Zeit, 1927), które stało się przełomem w filozofii, ponownym odkryciem zapomnianej problematyki „bycia". Do tego etapu zaliczyć należy także Was ist Metaphisik? (1929) oraz Kant i problem metafizyki (1929, wyd. polskie 1989). Trzeci etap to zainteresowanie poezją, między innymi Hólderlina,

tilkego, Ti f zbiorach 1959). W rief fiber o Iietzsche ( a temat emat Leit

’ogląc

Fenom

[jedy ml Iprócz t: ło latacl loruszy Inaczen

bycie

7".

W da

być" z£

.tudkw

lektury

enome

0    nieś dośvi

swe ot doświ; co jest Doc rozsti uchw wszy An pragi ta fa stroi dzie(

1    prze

i tylk L dojś ziai