B (74)

SAMOCHÓD POŻARNICZY

Opracowanie graficzne I opisowe ZENON DUTKIEWICZ — POZNAŃ

SAMOCHÓD pożarniczy STAR-21 SBA-2000/16 od czasu produkcji samochodów STAR-25 był na wyposażeniu wszystkich jednostek Zawodowych Straży Pożarnych na terenie całego kraju. Stanowił on podstawową jednostkę taktyczno-operacyjną zdolną do samodzielnej akcji gaśniczej. Zabierał sześć osób załogi, w skład której wchodzili: kierowca, siedzący obok kierowcy dowódca akcji oraz czterech strażaków zajmujących miejsca w pomieszczeniu za budką kierowcy. W skład wyposażenia samochodu wchodziły: węże, drabiny i inny sprzęt strażacki, 2000 litrów wody i po 100 litrów środków pianotwórczych i zwilżających. Samochód był również przystosowany do korzystania z zewnętrznych źródeł wody.

Samochód pożarniczy STAR-21 produkowany był przez Jelczańskie Zakłady Samochodowe w Jelczu k, Oławy w oparciu o podwozie wytwarzane przez Fabrykę Samochodów Ciężarowych w Starachowicach. Obecnie produkowany samochód pożarniczy STAR-25, stanowiący ulepszoną wersję opisywanego STARA-21, zewnętrznie niewiele się różni od swego poprzednika.

Gotowy model, ze względu na wiernie oddaną sylwetkę oryginału, jak i dużą ilość detali wyposażenia, będzie na pewno stanowił cenne uzupełnienie kolekcji wykonanych uprzednio kartonowych modeli samochodów.

Model samochodu pożarniczego opracowany jest w skali 1:20.

UWAGI WSTĘPNE

Poszczególne części modelu, przeznaczone do wycięcia z 8 załączonych arkuszy kartonu, zostały oznaczone w sposób, który wyjaśnia rysunek 1.

1. Rysunek 1A pokazuje sposób oznaczenia wszystkich części kolejnymi liczbami głównymi (od 1 do 115). Te same części występujące wielokrotnie oznaczone są tymi samymi liczbami głównymi.

2.    Części przeznaczone do umieszczenia wyłącznie po lewej stronie modelu oznaczone obok liczby głównej dodatkowo literą „a”, części występujące po prawej stronie — literą „b” (rysunek IB).

3.    Wręgi modelu obok liczb głównych oznaczono dodatkowo literą „w” i kolejną liczbą wręgi (rysunek 1C).

4.    Jednakowe części opatrzone tymi samymi liczbami głównymi, lecz przeznaczone do umieszczenia po stronie zewnętrznej, oznaczane zostały literą „z” (rysunek ID).

5.    Liczby, którymi oznaczone są sklejki, czyli łączniki (rysunek 1E), wskazują numer tej części modelu, która ma być połączona z daną sklejką.

6.    Literą „w” oraz odcinkiem linii prostej ciągłej lub linią przerywaną (rysunek 1F) oznaczono miejsca umieszczenia wręg.

7.    Sposób ukształtowania niektórych części pokazano na przekroju oznaczonym dodatkowo literą „k” (rysunek IG).

8.    Miejsca oznaczone strzałkami w sposób pokazany na rysunku 1H wskazują dodatkową linię zagięcia.

9.    Linia pokazana na rysunku II oznacza oś symetrii, czyli po prostu środek danej części.

Kształtaowanie kartonu wykonujemy według metod ogólnie stosowanych przy budowie modeli kartonowych, które już wielokrotnie były opisywane na łamach „Małego Modelarza”. Poszczególne części modelu łączymy za pomocą kleju szybko-schnącego. Kółka z ośkami łączymy za pomocą szpilek, które będą zarazem ich osiami obrotu. Numery oznaczające poszczególne części wskazują jednocześnie kolejność, według której należy budować model. Sposób sklejenia ze sobą poszczególnych elementów modelu został pokazany na 13 rysunkach perspektywicznych. Duża liczba części składowych modelu (dla wykonania modelu należy przygotować 325 detali) uniemożliwiła umieszczenie jednakowych części obok siebie, a nawet na jednym arkuszu kartonu. Do zorientowania się w liczbie występujących tych samych części oraz do ułatwienia ich odszukania na arkuszach planów służy zestawienie, zawierające numer danej części, jej wielokrotność występowania oraz numer lub numery arkuszy, na których dane części są umieszczone.

WYKONANIE MODELU

Budowę modelu rozpoczynamy od wykonania jego ramy podwoziowej (rys. 2). W tym celu należy wyciąć części la i lb, które po sklejeniu tworzą podłużnice ramy w formie listew o przekroju prostokątnym. W celu usztywnienia tych listew w ich końcówki wklejamy wkładki — cz. 2 — o kształcie prostoką-cików ze sklejkami. Z kolei wykonujemy dwie listwy — cz. 3 — stanowiące poprzeczki ramy. Poprzeczki te służą do połączenia obydwu podłużnie ramy. Do przedniej części połączonych już poprzeczkami podłużnie doklejamy następnie listwy przednie 4a i 4b i otrzymamy w ten sposób gotową ramę podwoziową modelu. Do przedniej części ramy przyklejamy następnie płytę podwoziową nr 5.

Następnie przygotowujemy obudowy wnęki zwijadeł 6a i 6b, które po sklejeniu przymocowujemy do przednich płaszczyzn nadwozia 7a i 7b. Z kolei wycinamy tylne płaszczyzny nadwozia 8a i 8b, do których najpierw mocujemy ściany obwodowe wnęki nr 9, po czym do zamocowanych ścian obwodowych wnęki przyklejamy płaszczyzny wnęki oznaczone numerami lOa i lOb.

Tak przygotowane przednie i tylne płaszczyzny nadwozia łączymy ze sobą za pomocą łączników 11 i sklejek obudowy wnęki zwija-