B (12)

SAMOLOT MYŚLIWSKI Pile

Opracowanie graficzne i opisowe BOHDAN WASIAK - ŁÓDŹ

—    10,72 m

—    7,55    m

—    1108 kG

—    1 590 kG

—    390    km

—    11 000 m

Samolot Pile stanowił dalszy etap rozwoju słynnych w swoim czasie konstrukcji inż. Z. PUŁAWSKIEGO. Charakterystyczną cechą zewnętrzną tych konstrukcji, aczkolwiek nie jedyną, był oryginalny kształt płatów wspartych zastrzałami. Budowany seryjnie od roku 1934, był wraz z wcześniejszą wersją P 7 podstawowym myśliwcem polskich jednostek lotniczych w chwili wybuchu II wojny światowej.

DANE

TAKTYCZNO-TECHNICZNE

rozpiętość długość ciężar własny ciężar w locie prędkość maks. pułap praktyczny

zasięg (przy 250 km/h) —    700 km

napęd — silniki gwiazdowe PZL — Bristol „Merkury" IV, V, VI lub Gnome-Rhome „Mistral” o mocy od 500 do 700 KM,

uzbrojenie    — 4 k-my 7,7 mm.

Model zbudowany w skali 1:33 nosi oznakowanie 114 eskadry brygady pościgowej.

WSKAZÓWKI OGÓLNE

Model nie jest łatwy do wykonania mimo niewielkiej liczby części. Szczególną trudność może sprawić sklejenie i zamocowanie płatów w taki sposób, aby zachowana została właściwa ich symetria.

Podstawowym warunkiem poprawnego wykonania modelu jest przestrzeganie jak największej dokładności przy wycinaniu części, zastosowanie dobrego kleju oraz unikanie pośpiechu. Plany zakładają wykonanie modelu metodą| stykową z wyeliminowaniem wszelkiego rodzaju sklejek, zakładek itp. Metoda ta — wbrew pozorom — przy odrobinie wprawy jest łatwiejsza i pozwala uzyskać dużą dokładność przy łączeniu poszczególnych segmentów. Godny polecenia jest doskonały klej „Butapren", który możemy nabyć w' sklepach chemicznych i drogeriach w 50-gra-mowych opakowaniach w cenie 5,50. zł „Butaprenem" smaruje się obydwie powierzchnie, po czym — po lekkim przeschnięciu kleju — styka się je ze sobą i silnie dociska.

Jako dodatkowe materiały niezbędne są tektura o grubości około 1 mm, drut żelazny 0 0,8 i 1,5 mm, parę szpilek ze szklanymi łebkami, celuloid z błon filmowych i kalkai techniczna. Poza tym nożyczki, szczypce uniwersalne, linijka oraz ułamane skośnie żyletki.

OPIS BUDOWY

Pracę nad modelem rozpoczynamy od naklejenia na tekturę części wymagających 'wzmocnienia bądź pogrubienia. Wszystkie te części znajdują się na ark. IV.

Kadłub modelu składa się z pięciu segmentów oznaczonych kolejnymi numerami od 1 do 5. Odpowiadające danym segmentom wręgi są oznaczone tymi samymi numerami i dodatkowo literami „a" i „b". Jako zasadę należy przyjąć, że wycinamy tylko te segmenty, które w danej chwili zamierzamy sklejać.

W pierwszej kolejności wycinamy wręgi la i lb. W środku pierwszej wykonujemy otworek, w którym później osadzimy łożysko śmigła. Na drugiej przyklejamy zwiniętą w pierścień sklejkę lc (rys. 1). Następnie wycinamy pokrycie pierwszego segmentu kadłuba (cz. 1) i formujemy je w kształt ściętego stożka poprzez kilkakrotne przeciąganie pomiędzy kciukiem a grzbietem noża lub nożyczek (w ten sposób formować będziemy również pozostałe segmenty). W tak spreparowaną część wklejamy równocześnie obydwie wręgi, rozpoczynając tę czynność od środka segmentu. Ostrzem żyletki nacinamy miejsca zamocowania cylindrów i po wciśnięciu ich w głąb stożka przyklejamy je do zamocowanego wewnątrz pierścienia (rys. 1).

Po wycięciu wręg 2a i 2b, do wręgi 2b przytwierdzamy wzmocnienie goleni kół, wykonane z drutu 1,5 mm (wg szablonu I na ark. IV), Sposób zamocowania goleni obrazuje rys. 2. Wykonanie całości drugiego segmentu kadłuba uwidocznione jest na tymże rysunku. Należy zwrócić uwagę na to, by wycięcie na golenie (strzałka) zrobić we właściwym miejscu. W tym celu linię przerywaną, oznaczającą środek wręgi 2b, przenosimy na jej odwrotną stronę, co umożliwi nam osadzenie wręgi pośrodku tylnej krawędzi segmentu 2. W odróżnieniu od normalnie praktykowanych metod w modelu naszym wręgi lb, 2b i 4b wklejamy stroną zadrukowaną do wnętrza segmentu, dlatego konieczne jest zaznaczenie linii środkowej również na odwrocie wręgi 4b.

Golenie podwozia (cz. 7-lewa i cz. 8-prawa) po uformowaniu oklejamy wokół drutów w ten sposób, aby ich górna krawędź przylegała do kadłuba, a przekrój miał kształt kropli. Każdy kolejny segment kadłuba przyklejamy od razu do poprzednio wykonanego. Przedtem należy koniecznie oszlifować płaszczyzny styku gotowych segmentów na arkuszu papieru ściernego, ułożonego na równej, poziomej powierzchni. Segment nr 3 sklejamy w sposób nie różniący się od poprzednich. W jego bokach ostrzem żyletki wycinamy prostokąty oznaczone literą „W". W miejsca te wklejamy uformowane w kształt rynienek części 3c. Wystające poza obrys kadłuba krawędzie tych sklejek obcinamy żyletką.

W tej fazie budowy wykonać możemy karabiny maszynowe, które zwijamy ze sklejek nr 27. Po osadzeniu w nich szpilek (bez łebków) gotowe karabiny montujemy we wnękach (rys. 3). Segmenty 4 i 5