B (97)

Ciężki samolot myśliwski Bristol BEAUFIGHTER MK VIF

Opracowanie graficzne i opisowe BOHDAN WASI AK-ŁÓDŹ

Gdyby spośród samolotów myśliwskich ubiegłej wnjny przyszło wymienić najlepsze, jednym z nich byłby niewątpliwie prezentowany w niniejszym numerze Bristol Beau-lighter, w skrócie zwany „Bcau" (piękny). O ile wygląd jest sprawą gustu to byl to bez wątpienia jeden z najgroźniejszych dwusilnikowych myśliwców i jedna z najbardziej uniwersalnych maszyn alianckich ubiegłej wojny.

Powstał w okresie tzw. kryzysu monachijskiego jako odpowiednik niemieckiego Me 110 i wielu innych dwusilnikowych, ciężkich, a przy tym silnie uzbrojonych samolotów myśliwskich, których budowę rozpoczynały w tym okresie równocześnie Niemcy, Francja, Włochy, Związek Radziecki, a nawet Polska (pZL-Wilk).

Samolot powstał w biurze konstrukcyjnym firmy Bristol w zespole kierowanym przez inż. L. G. Frise'a, w oparciu o gotowe elementy lekkiego bombowca „Beaufort”. Umożliwiło to start pierwszego z czterech prototypów po upływie ośmiu miesięcy od chwili rozpoczęcia prac. Miało to miejsce w połowie lipca 1939 roku, a w dwa tygodnie później rozpoczęto prace nad uruchomieniem produkcji seryjnej. Po licznych zmianach i ulepszeniach samolot wyposażono w dwa silniki Hercules, w układzie podwójnej gwiazdy o mocy 1590 KM z dwustopniowymi sprężarkami.

Pierwsze seryjne maszyny MK IF przekazane zostały do jednostek RAF w czerwcu 1940 roku, ostatnie natomiast zeszły z taśm produkcyjnych po zakończeniu wojny w 1945 roku, przy czym ogółem wyprodukowano 5562 maszyny.

Ogólnie biorąc Beaufighter’y według przeznaczenia można było podzielić na trzy grupy: pierwsza oznaczona literą „F” (fighter) po numerze wersji np. 1F, IIF, VIF przystosowana była do zadań myśliwskich, głównie w nocy. Druga z literą „C” (coastal — przybrzeżny), służyła do dziennego patrolowania przybrzeżnych akwenów Morza Północnego, Zatoki Biskajskiej, Morza śródziemnego oraz osłony konwojów. Trzecia grupa oznaczono literami „TF" (torpedo fighter) lub skrótowo „Torbeou" przeznaczona była do atakowania celów morskich i mogła być wyposażona w torpedy, bomby t pociski rakietowe.

Patrole Beaufighterów były postrachem niemieckich myśliwców dalekiego zasięgu, o-perujących nad zatoką Biskajską oraz Morzem Północnym, a Ich wyprawy osłaniane przez Mustangi, w tym również polskie, docierały do wybrzeży Norwegii skutecznie zwalczając nieprzyjacielską żeglugą przybrzeżną.

Wszystkie wersje wyposażone były w stale ulepszane u-rządzenia radarowe, obsługiwane przez drugiego członka załogi tzw. radloobserwatora.

Od sierpnia 1941 roku do początków roku 1943 Beaufigh-tery znajdowały się na wyposażeniu polskiego 307 Nocnego Dywizjonu    Myśliwskiego

„Lwowskich Puchaczy". W o-kresie tym dywizjon zestrzelił ponad 15 samolotów npla tracąc, głównie w wypadkach lotniczych 9 załóg. Szczególnie wypadkową była wersja MK II F, którą z uwagi na trudności w dostawach silników gwiaździstych typu Hercules wyposażono w znoknmite skądinąd silniki rzędowe Rolls-Royce Merhn XX. Silniki te tak dalece zmieniały właściwości

> -Mi