CCI00138

i lewicowych radykałów. W ten sposób po 34 latach FPK ponownie delegowała swych przedstawicieli w skład rządu, gdzie otrzymali stanowiska czterech ministrów. Kiedy w r. 1984 L. Fabius tworzył kolejny gabinet lewicowy, w jego skład już nie weszli przedstawiciele FPK. Od tej pory aż do r. 1997 partia jest w opozycji, chociaż jej stosunek do rządu kierowanego przez socjalistów jest zróżnicowany, zależny od programu rządu i kierunku realizowanej polityki.

Tab. 2. Wyniki uzyskane przez FPK w kolejnych wyborach parlamentarnych w okresie V Republiki (dotyczą tylko metropolii i tylko I tury głosowania)

Data wyborów	Liczba uzyskanych głosów	Procent głosów
23 XI1958	3882204	18,90
18X1 1962	4003553	21,84
5 III 1967	5039032	21,51
23 VI1968	4434832	20,02
4 III 1973	5085108	20,41
12 III 1978	5791525	20,61
14 VI 1981	4003025	16,12
16 III 1986	2663259	9,7
5 VI1988	2765761	11,32
21 III 1993	2336254	9,18
25 V 1997	2441375	9,86
9 VI 2002	1267688	4,91

W latach 1997-2002 partia brała udział w rządzie L. Jospin’a, a w wyborach 2002 r. poniosła klęskę, uzyskała dwa razy mniej głosów niż w 1997 r. Wynikało to ze zmian, jakie zaszły w składzie jej elektoratu. O ile dawniej społeczną bazę partii stanowili wielkoprzemysłowi robotnicy, o tyle zmiana struktury gospodarczej kraju, likwidacja hut, kopalń, stoczni spowodowała zanik bazy społecznej FPK. Jej wyborcy zrażeni liberalnym programem rządu w latach 1997-2002 przerzucili swe głosy na listy skrajnej lewicy, a część z nich na skrajnie prawicowy Front Narodowy Le Pena.

Partia Socjalistyczna (PS) powstała w r. 1905. W roku 1920 przeżyła rozbicie, w wyniku którego powstała FPK. W okresie do r. 1936 znajdowała się stale w opozycji wobec rządów. Od tego roku po raz pierwszy weszła w skład gabinetu - tzw. rządu Frontu Ludowego - kierowanego przez przywódcę partii socjalistów. Rząd ten miał radykalny, reformatorski program. W roku 1940 partia poparła marszałka Petaina, ale w czasie wojny liczni jej członkowie znajdowali się w ruchu oporu. Po zakończeniu wojny socjaliści wraz z komunistami i przedstawicielami MRP uczestniczyli w koalicji trój partyjnej, trwającej do r. 1947. Po usunięciu komunistów z rządu socjaliści wchodzili w koalicje także z partiami prawicy. Partia ta cieszyła się dużą popularnością w początkach IV Republiki, później jednak systematycznie traciła wpływy polityczne i poparcie wyborców. Z zestawienia wyników uzyskanych przez Partię Socjalistyczną w wyborach do Zgromadzenia Narodowego w latach 1945-1956 (tab. 3) wynika, iż w

144