choroszy29

329

Rys. 15.85. Nagniatanie walka: a - rolką., b - kulką; n - prędkość obwodowa przedmiotu, Vy-prędkość ruchu posuwowego, F- siła docisku, §- naddatek

na ścieranie i zmęczenie, a także na erozję i kawitację. Do wymienionych cech dochodzi mała, bo odpowiadająca parametrowi R_a = 1,25-0,08 pm, chropowatość powierzchni obrobionej, przy chropowatości wstępnej przed nagniataniem R_a = 5,0-2,5 pm.

Kulowanie odśrodkowe (udarowe) polega na umocnieniu powierzchni przedmiotu obrabianego o takiej samej co poprzednio twardości, tj. poniżej 36 HRC w wyniku dużej liczby uderzeń kulek stalowych, osadzonych na obwodzie tarczy wykonujący jednocześnie ruch obrotowy i posuwowy (rys. 15.86). W procesie tym stosuje się specjalny przyrząd z własnym napędem, który może być ustawiony na suporcie tokarki lub na szlifierce w miejscu tarczy ściernej. Proces ten, podobnie jak i inne sposoby „dynamiczne” obróbki zgniotem, takie jak młotkowanie czy śrutowanie, zwiększa przede wszystkim wytrzymałość zmęczeniową i odporność na ścieranie. Nie zapewnia on jednak dużej gładkości powierzchni obrobionej. Parametr chropowatości R_a zawiera się tutaj w granicach od 0,63 do 0,32 pm.

Rys. 15.86. Kulowanie odśrodkowe: a) widok ogólny, b) działanie kulek