choroszyB1

421

Rys. 20.18. Obróbka: a - szeregowa, b - równoległa, c - szeregowo-równoległa; 1 - frez tarczowy lub zespół frezów,

2 - głowica frezowa

Rys. 20.19. Schemat frezowania w przyrządach i na stole z urządzeniem podziałowym

wyt 4 o 180° dokoła osi 0, uruchamia posuw w przeciwnym kierunku i podczas frezowania przedmiotu 1 wymienia się z kolei obrobiony przedmiot 2 na nowy,

frez do obróbki zgrubnej

e) obróbki ciągłej wykonywanej zarówno na frezarkach specjalnych mających stół (rys. 20.21) lub bęben obrotowy, jak i na zwykłych frezarkach wyposażonych w stół obrotowy.

Szlifowanie zgrubne i kształtujące płaszczyzn w przypadku bardzo twardego materiału lub jego warstwy zewnętrznej jest bardziej ekonomiczne niż frezowanie. Należy jednak podkreślić, że w celu usunięcia tej samej warstwy materiału za pomocą szlifowania, trzeba zużyć znacznie wię-

frez do obróbki wykańczającej

Rys. 20.20. Schemat frezowania wahadłowego:    Rys. 20.21. Schemat frezowania ciągłego

1,2 - przedmioty obrabiane, 3 - frez, 4 - uchwyt    na frezarce dwuwrzccionowej

obrotowy    ze stołem obrotowym

cej energii niż podczas frezowania czy strugania. Poza tym, usuwanie zbyt dużych naddatków łączy się z szybkim zużywaniem się ściernicy. Dlatego szlifowanie zgrubne płaszczyzn należy ograniczyć do przypadków skrawania małych, w porównaniu z frezowaniem czy struganiem, warstw materiału. Orientacyjnie można przyjąć, że największe wartości naddatków, przy których szlifowanie zgrubne jest jeszcze ekonomiczne, wynoszą: 5 mm dla powierzchni żeliwnych i 1 mm - dla powierzchni stalowych.