CIMG0450

gatunkiem prozatorskim. W ślad za Seneką poszedł Boecjusz (VI w. n. e.), pisząc dzieło pt. O pocieszeniu, jakie daje filozofia.

Consolatio to również zespół działań polegających na niesieniu pociechy żywym po pogrzebie. Największą pociechą miał być zwykle Bóg (Converti me igitur ad fontem consolationis — Zwróć mnie zatem do źródła pociechy).

CONTEMPTUS MORTIS (łac. pogarda śmierci)

Zgodnie z kodeksem rycerskim, postawa zuchwałej odwagi i junactwa to cechy, które winny charakteryzować szlachcica. Na rycinach był więc taki szlachcic przedstawiany w zbroi rycerskiej i często na koniu (jakby gotowy do walki). Tak jest np. na drzeworycie, który przedstawia rycerza w zbroi w dziele W. Kunickiego pt. Obraz szlachcica polskiego, a podpisany Contemptus mortis (por. A. Nowicka-Jeżowa, Sarmaci i śmierć, Warszawa 1992, s. 297). Wespazjan Kochowski w Żalu pogrzebowym pisze:

Jednak na strzelbę kto naciera,

Rzadko od kule ten umiera,

A razu złego kto się chroni,

Lękliwego śmierć bardziej goni.

Najwłaściwszym przykładem wymienianym od wieków dla udokumentowania postawy „contemptus mortis” są —> Ter-mopile.

CONTEMPTUS MUNDI (łac. pogarda rzeczy ziemskich)

W obrazie śmierci średniowiecznych rycerzy odnajdujemy - w ich ostatnich wypowiedziach - patetyczną postawę uducho-

CORONA AMICORUM (łac. przyjaciół)

Otaczająca umierającego rodzina z przyjaciół zwana była „wieńcem ciół”. W dziełach malarskich wido usytuowanie tej grupy ludzi u w< zmarłego. Z dzisiejszego punktu ’ można by określić to jako pozoi wspólnej fotografii.

Por. Wieniec przyjaciół

COR PRIMUM VIVENS, Ul MORIENS (łac.)

Starożytne powiedzenie, które p myśl o sercu jako zasadzie życia pierwsze żyje, a ostatnie umiera wieku.

Genezy tego powiedzenia d< się można w wierzeniach Grek mian, u których serce reprezenti rę aktów duchowych, należącycl bytu ludzkiego.

Podstawą mogła być taki medyczna, w myśl której życi uznać za zakończone wraz z ust cji serca.

COUP DE GRACE (fr. cios z 1 W języku polskim wyraźnie i rębnione znaczenie. Coup de j ostatni cios kata, zadany z lito turowanego, aby go uśmiercić w sentencji wyroku zastrzegał mawia się katowi tego gestu, cji wyroku 18 kwietnia 1766 r (południe Francji) miała egzekucja polegająca na drążkiem. Katowi wów^H gestu coup de grace, z /aaH