Depresja u dzieci i mlodzieży 9 (46)

Joa6 Collados Zorraquim

farmakologicznymi, a konkretnie imipraminą. Jej pozytywne efekty obserwowano od pierwszego tygodnia leczenia pełną dawką podzieloną na trzy porcje. Tomasz zaczął mówić, że lepiej śpi, był bardziej ożywiony i czuł się niezdolny do okazywania, jak wcześniej, agresji i gniewu. W chwili wypisania ze szpitala (dwa tygodnie później) depresja znacząco się zmniejszyła.

Podobnie jak w powyższym przypadku, w drugiej połowie XX w. kuracja za pomocą leków spowodowała wielki postęp i wniosła znaczący wkład w leczenie różnych jednostek patologicznych, takich jak depresja. Obecnie leczenie farmakologiczne staje się coraz bardziej popularne dzięki temu, że stale pojawiają się nowe, bardzo skuteczne leki psychotropowe (oddziałują na funkq'e psychiczne), których efekty i mechanizmy działania coraz bardziej do siebie pasują dzięki postępom neurofizjologii i biochemii. Gdy jednak mówimy o farmakoterapii w odniesieniu do dzieci i młodzieży, to pojawia się wiele wątpliwości. Wiele osób nie ufa jej, zwłaszcza wśród specjalistów i autorów związanych z psychoanalizą i behawioryzmem. W dniu dzisiejszym wydaje się, że psychiatria dziecięca i młodzieżowa otworzyła się w decydujący sposób na farmakoterapię} którą postrzega się raczej jako leczenie wstępne obok innych środków psychoterapeutycznych.

Zanim jednak przystąpimy do jakiegokolwiek leczenia farmakologicznego dzieci i młodzieży musimy mieć na uwadze następujące warunki ogólne:

>    nie zawsze rezultaty zastosowania leków psychotropowych u dorosłych, dzieci i młodzieży są porównywalne;

>    abyprzepisać leki psychotropowe trzeba wcześniej poznać etap ewolucji centralnego systemu nerwowego u danego podmiotu;

>    w przypadku dziecka należy mieć także na uwadze systemy neuroprzekaźników, ponieważ formują się one zależnie od wieku i dojrzałości;

>    w przypadku przyjmowania lekarstwa doustnie w wieku dziecięcym i młodzieńczym stosuje się inne zalecenia niż w przypadku dorosłych.

Pomimo zaobserwowanych różnic między depresją dziecięcą a depresją u dorosłych, niektórzy autorzy, jak na przykład N.D. Ryan, kładą nacisk na dane, które potwierdzają istnienie bliskich podobieństw i związków wleczeniu farmakologicznym różnych typów większej depresji dziecięcej, młodzieńczej i depresji u dorosłych. Jej obraz kliniczny w dzieciństwie i okresie młodzieńczym jest stały i podobny do tego, co obserwuje się w wieku dorosłym. Wziąwszy pod uwagę takie podobieństwa między formami depresji młodzieńczej i dorosłej, a również pozytywne doświadczenia zaobserwowane do tej pory przy stosowaniu niektórych środków farmakologicznych w leczeniu neuroz dziecięcych, specjaliści zaczęli leczyć otwarcie, tak dzieci, jak i dorosłych, tzw. trójcyklicznymi antydepre-santami (ADT) i innymi nietrójcyklicznymi, jak inhibitory monoaminooksydazy (IMAO) i związkami litu.

91 □