Depresja u dzieci i mlodzieży 9 (62)

JosA Collados Zorraqul.no.

cji (po tym jak jego kolega klasowy poinformował, że napisał on notatkę o samobójstwie). Zauważono także poważne problemy szkolne takie, jak pogorszenie ocen, brak koncentracji, wycofanie się z życia klasy oraz izolowanie się od kolegów. Po przebadaniu I przyjęciu go do szpitala terapia rodzinna wykazała, że po rozwodzie matka Jurka dorzuciła do listy jego obowiązków pewną ilość zajęć domowych. Nieświadomie spędzała dużą część czasu z Jurkiem opowiadając o smutku i samotności, której doświadcza po odejściu ojca. Podczas następnych sesji rodzinnych określono serię lepiej rozdzielonych dla każdego członka rodziny zajęć, a matka została również skierowana do lokalnej grupy pomocy dla osób rozwiedzionych. Po sześciu miesiącach Jurek opisał swój nastrój jako _pszczęśHwy, z tym wyjątkiem, gdy moja siostra mnie zanudza’, a jego szkolne osiągnięcia wróciły do poprzedniego stanu.

Kiedy diagnozuje się obraz depresyjny w jakimkolwiek wieku, przystępuje się natychmiast do opracowania planu terapeutycznego, odpowiedniego dla zdia-gnozowanego problemu. Plan musi też zakładać podjęcie decyzji, czy wymagane jest leczenie szpitalne, czy też nie. Czasami może wystarczyć leczenie ambulatoryjne, lecz kiedy indziej zaleca się hospitalizację pacjenta, zwłaszcza w przypadku zespołu poważnych symptomów (jak zamiary samobójcze), albo kiedy nie widać możliwości, by znalazła się osoba przygotowana i gotowa do opieki i bliskiej kontroli chorego w depresji.

□ 122

Po tzw. oddziałach dziennych dla hospitalizacji dorosłych stworzono również w Europie i Ameryce „szpitale dzienne” (HDD) dla dzieci i młodzieży z patologiami emocjonalnymi, zaburzeniami dziecięcymi J i innymi poważnymi problemami w zachowaniu, jak | wspomniane zamiary samobójcze.

Nowość tych form terapeutycznych doprowadziła I do wypracowania wielu rozkładów zajęć — hospitali-[ racja na pół dnia (zwykle po południu) czy harmoni-I jująca ze szkolnym rozkładem zajęć. Przewidziano J także plan zajęć dla rodziny i czas na zebrania zespołu

I    terapeutycznego specjalistów.

Hospitalizacja terapeutyczna jest usprawiedliwio-

II    ^{na ze} względu na rodzinę i szkołę, ponieważ przewi-I dziana została dla sytuacji, gdy ani jedna, ani druga I nie mogą już pomóc. Jednak wartość i skuteczność ! I antydepresyjnego leczenia w szpitalu związana jest z je-I go organizacją, z przygotowaniem i doświadczeniem i personelu, z wyborem pacjentów oraz bardzo jasnymi I [dobrze zaprogramowanymi celami pracy.

Nie ma ściśle określonych warunków, które muszą I być spełnione w celu hospitalizacji dzieci i młodzieży I z depresją. Specjaliści od depresji dziecięcej i młodzieńczej zwykli wyliczać niektóre ważne powody: pacjent posiada jasną diagnozę depresyjną, istnieje ryzyko samobójstwa, uczucia beznadziei, które mogą zaprowadzić go do groźnego zachowania, symptomy wegetatywne które wiodą do zaburzeń zdrowia fizycznego, i być może podejrzenie o nadużycia fizyczne i seksualne.

123 O